Drie weken cruisen (en werken) in de uitgestrekte, ongerepte Kimberley

Langghi rotsen met boot in de verte

Hostess Angélique gaat dus drie weken het water op. Zonder Joep. Tien dagen vanaf Derby langs de kust naar boven en daarna tien dagen terug met een nieuwe groep gasten die per helicopter op een strandje worden afgezet. De Kimberley is een groot stuk ongerept Australië, het ligt afgelegen en is alleen per water te bereiken. Mijn collega´s zijn Lenny (de schipper), Tracey (zijn vrouw, en tevens kok), Andrea (engineer, Italiaans), Susie (deckie, en tevens zangeres), Sarah (hostess) en ik (hostess).


Typische Kimberley rotsen

Nadat we de gasten aan boord ontvangen met een glaasje bubbels kunnen we op pad. De eerste stop van de Discovery One –zo heet de boot- is Hidden Island met Silica Beach. Met de tenders (kleine bootjes) zetten we iedereen af op dit zachte, knisperige, ketswitte zand. De hele groep van 19 personen springt meteen het water in! Het bijzondere zand van Silica Beach voelt heerlijk aan onder je voeten. Daarna leggen we aan bij Crocodile Creek, waar we een stalen trap op klimmen om op een plateau te komen met een mooie waterval. En nee, er zijn geen krokedillen. Die kunnen niet trapklimmen...
 

Break van Humpback Whale

Op dag drie bezoeken we de Phil en Marion; een excentriek stel dat al 18 jaar in Silvergull Creek woont. Hij draagt een oranje onderbroek en een wit hemd, heeft een dikke witte baard en drinkt bier uit een mok. Zij draagt geen ondergoed, hangt vol met parels, drinkt RedBull en rookt als een ketter. Hun paradijsje bestaat uit een viewpoint met een schommelstoel, een hottub, een outdoor wc met uitzicht over de baai en een moestuintje. Ter afscheid zwaaien ze ons uit met een bijpassende blote billen-groet vanaf het viewpoint!
Daarna varen we door naar de Horizontal Falls. Het water stroomt hier door een smalle, ondiepe opening tussen twee rotsen en als het tij keert stroomt het water hier met flinke snelheid door. Met een soort speedboot racen we door de stroomversnelling op en neer. ´s Avonds zwemmen er een tiental Nurse Sharks om de boot. Schattige haaien met een platte kop. Lenny voert ze worst en ze eten uit zijn hand. Ik durf ze te ´aaien´ vanuit de tenders. Ze voelen een beetje ruw aan.


Montgomery Reef

Op dag vier komen we aan bij het Montgomery Reef. Met eb loopt het water in kleine watervalletjes van het 400² km grote rif omlaag. Binnen een uur zien we meer dan (ongelogen!) honderd zeeschildpadden langs zwemmen! Er zitten veel grote exemplaren bij. Ze steken hun kop omhoog uit het water en zwemmen voor, langs, achter en onder de boot. Ook zien we grote sting rays, een paar reef sharks en andere vissen. Sommige vissen zijn grappig en kunnen zo´n 100 meter over het water racen op hun staart!
 

Aboriginal art

Hierna leggen we aan bij Raft Point voor een klim naar Wanjina aboriginal rotsschilderingen.
 De volgende dag begint met een bezoek aan Langghi, een baai met bijzondere rotsformaties. Daarna varen we naar Sampson Inlet om walvissen te spotten. We zien er een stuk of tien en ze duiken zelfs onder de tenders en langs de boot. We krijgen een hele show van round outs, fluke down dives, pec slaps, tail slaps, spy hops en breaches!


Neuspeuterskelet op Langghi

Op dag zes maken we eerst een excursie door een mooie kloof. Daarna stoppen we bij Sheep Island dat opvalt door een gigantische Boab boom. Ook is er een osprey die een nest heeft in een van de Boabs. Die boom ziet wit van de vogelpoep. We maken nog een derde stop bij een mooi strand waar iedereen weer in het water springt.´s Avonds houden we paardenraces op het dek. Een groot succes is (gevalletje `je had er bij moeten zijn´)!
Dag zeven begint met een bezoek aan de Kings Cascade; een trapaflopende waterval. Met de vijf fitsten klauteren we een stuk naar boven om bij een oase van zoetwaterwatervallen uit te komen. Terug bij de boot zien we witte dolfijnen en veel kleine jellyfish in het water.


Zo mooi!

Op de ochtend van dag acht maken we een rondje in een mooie kreek met de tenders. Ook wandelen we naar een oase voor een duik in de poel en een douche onder de waterval (best lastig voor de meeste gasten, want de route is vol met glibberige keien). Daarna stoppen we bij Careening Bay voor een bezoek aan de Mermaid Tree; een enorme tweeling Boab boom. Op Anderson Island wandelen we vervolgens een vleermuizengrot in. Daarna maken we een kampvuur op het strand, eten oesters vers van de rots en drinken een wijntje bij zonsondergang.
 

Salty

We eindigen de heenreis in de Hunter River, waar we krokedillen zien. Hier nemen we ook afscheid van de groep, waarbij er zelfs traantjes tevoorschijn komen. Een mooi compliment aan het team!
De nieuwe groep komt aan boord en we kunnen aan de terugreis beginnen, die minstens zo leuk. Terug naar Derby. Terug naar Broome. Terug naar Joep!

Foto's Australie
Video Kings Cascade

Wake-up call van een ranger en maansopgang

Cable Beach, Broome

Broome is leuk! Het is de eerste Australische stad die meteen gezellig aandoet. Er groeien palmbomen, er zijn mooie strandjes, het weer is prachtig, er is een Chinatown met een gezellig centrum, er zijn leuke restaurantjes en barretjes. We strijken neer op een ´overflow´ camping; het is behoorlijk druk in de stad, dus veel caravan parks zijn vol. Onze eerste middag brengen we door op Cable Beach. Tegen de avond installeren veel mensen zich hier met stoeltjes en flessen wijn op het strand om van de zonsondergang te genieten. Heerlijk, dat Bourgondische! Als de zon in de zee verdwenen is, wordt het tijd om Jan op de bus naar Darwin te zetten. Bij de bushalte staan flink wat ´indiginous people´ (de Aboriginals) ook op de bus te wachten en dat gaat zoals gewoonlijk gepaard met flink wat geschreeuw. Sommigen hebben ook ietsie te diep in het glaasje gekeken... Jan ziet opeens niet meer zo uit naar de busrit. We zwaaien hem uit en zoeken een kampeerplek buiten de stad. Hier ontmoeten we bij het ontbijt onze buren Mathieu en Carole uit Toulouse; een leuk, jong stel. 

Japanse begraafplaats; parelduikslachtoffers

We trekken onze jobhunt kleren aan en gaan met de CV´s de stad in om een ronde te maken. Tegen de middag is het al raak; bij een hotel krijgt Angélique een baan als hostess aangeboden... op een cruiseschip!! De boot gaat drie weken langs de Kimberley kust, een prachtig gebied waar niet veel toerisme is. Daar kan madam natuurlijk geen `nee´ tegen zeggen. Helaas hebben ze geen engineer meer nodig en moet Joep (die lichtelijk jaloers is) verder zoeken. We ploffen in de namiddag weer op Cable Beach neer voor een duik in het water en drinken met Mathieu en Carole een biertje op het strand. Daarna rijden we samen naar Reddell Point in zuidpunt van Broome en overnachten vlak bij een strandje aan een 4WD weggetje.


Staircase to the Moon

Tegen zeven uur krijgen we een wake-up call... van een norse ranger. Hij begint meteen in zijn notitieboekje te schrijven. `No wildcamping allowed anywhere in Broome!´. Maar we hebben ons plekje goed uitgekozen en wijzen meneer de ranger op het bordje bij onze parkeerplek. Hierop staat: `No camping ON the beach´. Dus wij begrijpen hieruit dat kamperen OFF the beach wel toegestaan is. Hmm, daar heeft hij even niet van terug. Maar een tweede keer zijn we dus wel de pineut.
´s Avonds spreken we met Mathieu en Carole af op Town Beach om de `Staircase to the Moon´ te zien; een paar dagen per jaar komt in Broome de volle maan uit de zee op. Rond half zeven staat iedereen dus naar de zee te turen en langzaam komt de maan op uit de zee. Een bijzonder gezicht. De maan is een grote, rode bol en de reflectie in de zee vormt optisch een trap. Heel mooi!


Uitzicht bij de vuurtoren, Broome

´s Avonds eten we bij een kampvuurtje en de volgende dag rijden we naar het Dampier Peninsula. Hier vinden we een paar mooie, afgelegen strandjes die alleen te bereiken zijn door wat rotsen af te klauteren. Bij vloed worden de strandjes steeds kleiner merken we! Tegen zonsondergang ploffen we met een lekkere, gevulde kip neer bij de vuurtoren om de zonsondergang te zien. Voor de verandering bekijken we daarna weer de maansopgang, die nu pas tegen 22u plaats vindt. De avond eindigd met een platte band..., maar binnen minuten is de band al verwisseld dankzij Joep. Na nog een relaxte dag in Broome en een paar cliff jumps van de rotsen bij de vuurtoren (alleen mogelijk bij hoog tij; bij laag tij piepen de rotsen uit het water!), maken we de volgende dag nog eens een ronde langs de bedrijven en bij de 4WD bandenboer is het raak! Zou die platte band een hint zijn geweest?!. Joep mag in ieder geval hier aan de slag.


Privestrandje op Dampier Peninsula

Tijd om afscheid te nemen voor twintig dagen! En dat is best gek na tien maanden samen reizen...

• We hebben begrepen dat Aboriginals vaak hard schreeuwen, omdat bepaalde familieleden niet met andere familieleden mogen spreken. Ze schreeuwen dan, zodat de persoon in kwestie het niet kan missen. Zo mogen sommigen niet tegelijkertijd met bepaalde familieleden in de supermarkt zijn. Dus staan ze buiten de supermarkt te schreeuwen: `Truus, ben je binnen?´. Als ze geen reactie krijgen, dan kunnen ze naar binnen...
• Angélique heeft een nieuwe Polaroid zonnebril gekocht voor de cruise. Laat die onderwaterbeessies maar verschijnen...!

Nieuwe video: Hong Kong Compilatie

Enorme schelpen rapen en... een python onder de wielen

Kameel!

Op Joep´s verjaardag rijden we terug naar Exmouth. Het `No Camping´-beleid wordt hier wel erg ver doorgevoerd; zelfs de openbare douches aan het strand zijn gesaboteerd. Dankzij de Leatherman krijgen we er lekker toch water uit en kunnen we het zout en het zand uit onze haren spoelen. Na een strandsessie besluiten we om flink wat kilometers te maken en rijden we via Emu Creek door naar Yarraloola om te kamperen. De volgende dag rijden we door naar Regnard Bay. We zien onderweg veel mijnbouw en mijndorpen, waar de arbeiders in barakken wonen. In Regnard Bay vinden we een mooi, rustig plekje in de duinen. We maken een strandwandeling en vinden gigantische schelpen en ook zien we een groep zeeschildpadden in het water.
De volgende ochtend ontbijten we met verse vis die Joep de avond ervoor heeft gevangen. 

Millstream Chichester National Park

Daarna stappen we in de auto om in Karratha onze nieuwe Duitse rideshare Jan op te halen. Samen met hem rijden we vervolgens door een prachtig roodgekleurd, heuvelachtig landschap naar het Millstream-Chichester National Park. Na een rondje sightseeing met de auto, dagen we Jan de volgende morgen uit om de 16 kilometer lange Camel Trail -een oude handelsroute over de heuvels- te wandelen. Omdat het erg warm is, willen we daarna in de Python Pool duiken, maar helaas is deze door de lage regenval van de afgelopen tijd niet schoon.


Python spoor

De volgende dag rijden we door naar Port Hedland. We lunchen in een park waar de Ozzies allemaal lekker aan het BBQ´en zijn en daarna rijden we door naar 80 Mile Beach; een gigantisch uitgestrekt strand. `Aargh, een slang!!!´ Net te laat zien we een grote, zwarte python op de weg liggen en rijden we er overheen. We proberen de slang terug te vinden (maar niet na een nieuwe Vegimite-bet, want Jan denkt dat het een leguaan was en Angélique is er zeker van dat het een slang was). Na een zoektocht vinden we de slang opgerold onder een rots liggen. Hij leeft gelukkig nog. We vinden een fijne kampeerplek, maken een vuurtje en Jan besluit onder de sterren te slapen langs het kampvuur. Hij heeft een hele stapel hout naast zich liggen, maar het was niet voldoende blijkt de volgende morgen als we hem verkleumd in een stoeltje zien zitten. Acherm.


Millstream Chichester NP

Maar het leed duurt niet lang, want het grootste deel van de dag brengen we door op het enorme, uitgestrekte 80 Mile Beach; beetje zonnen, beetje vissen, beetje wandelen, beetje frisbee´en, biertje erbij... Helemaal goed. De auto was de laatste tijd een beetje aan het piepen geslagen. Dit heeft Joep ook meteen maar even verholpen. Fijn zo´n handige Harry!
De volgende dag leggen we weer flink wat kilometers af op onze weg naar Broome. Onderweg bezoeken we een Aboriginal Community. Overal staan borden met de 10 geboden, in de trant van `No Alcohol´, `No Violence´, `No Drugs´...en we moeten ons eerst melden bij een kantoortje. Het barst hier van de old-school prairie huisjes en we zien een groep Aboriginal kinderen uit school komen. Een vreemd gezicht; normaal zie je nooit zoveel Aboriginals bij elkaar. Het voelt dan ook een beetje vreemd om hier als outsider rond te rijden. Broem, broem, snel door naar Broome!

Oh. en check onze nieuwe filmpjes:
Fietsen en klimmen in de karststeenbergen in Guilin, China
4WD in Walpole
Sandboarden in Cervantes
Dolfijnen in monkey Mia

Snorkelen met haaien en keiharde Vegimite-bets



De drie musketiers

Na een lange rit (en nog drie druppels diesel in de tank; we wilden testen hoeveel kilometer we met een volle tank konden rijden: 750 kilometer dus) komen we aan in Denham. We hopen alle drie dat de 300 kilometer omweg die de weg naar dit schiereiland met zich meebrengt het dubbel en dwars waard is. We beginnen ons bezoek aan het nabijgelegen François Peron National Park ontspannen in een warme bron terwijl de ondergaande zon de hemel mooi kleurt en er een paar emu´s voorbij lopen. Na een verfrissende (lees: brainfreeze) douche maken we ons kamp op bij een grote lagune. Na het eten slaan Joep en Oliver aan het vissen. Drie pink snappers zijn het haasje en maken de volgende ochtend een heerlijk ontbijtje.
Tijd voor een flinke wandeling langs de prachtige, azuurblauwe Big Lagoon. Onderweg verzamelt Angélique veel mooie schelpjes, stapt Oliver bijna op een blue tongue lizard (wat een prehistorisch beest is dat!), zien we veel roggen in het ondiepe water en zelfs een dode zeeslang (Joep moest het natuurlijk even checken door met zijn slipper tegen dit supergiftige exemplaar te tikken). En oesterkenner Oliver heeft ons geleerd om oesters te eten, vers van de rots. Helaas hadden we geen citroen bij ons, maar het was evengoed een geslaagde lunch!
De volgende dag stappen we, na weer een luxe ontbijt met verse vis (die hengel was een goede investering!), in de jeep voor een heftige 4WD track naar een boardwalk over het rif. Geweldig! We staan nog geen uur te kijken en we zien zeeschildpadden, reuzenroggen, haaien en dolfijnen voorbij komen. Het is wel vechten om de Polariod bril van Joep, want Oliver en Angélique zien met hun zonnebrillen niets in water... 


Watervrienden

In het nabijgelegen Monkey Mia komen wilde dolfijnen drie maal daags langs om gevoerd te worden. Het is een beetje een circus, maar hoe vaak sta je in het water met een dolfijn op een meter afstand? Juist. Daarna maken we een korte stop bij shell beach, een twee meter diep strand bestaande uit ontelbare, inimini, witte schelpjes. Omdat de opeengedrukte schelpen na verloop van tijd gesteente worden, gebruiken ze het ook voor muren en zo. Leuk voor in je huis dus. Ook nemen we een kijkje bij de stromatolieten; dit zijn hele oude `bacterie´-rotsen. De stromatolieten waren er al voor het begin van de mensheid! Best een gek idee dus als je er over na denkt.
Tegen de avond vinden we een plek langs de weg waar we goed road trains kunnen spotten. De kermisverlichting van deze enorm lange kangaroo killers is hilarisch.
De volgende dag rijden we Carnarvon binnen. We bezoeken de lokale markt, vullen onze voorraden aan en nemen afscheid van Oliver. Net buiten de stad vinden we een camping aan zee bij blowholes die het water wel 20 meter hoog de lucht in blazen. Het vissen levert die avond niets op, maar onze vriendelijk buren komen ons spontaan een zak bevroren vis brengen. Ze hadden toch genoeg gevangen. Lekker! Nadat onze rechterbuurman bijna met onze linkerburen op de vuist ging over zijn al dan niet blaffende hond hebben we tot middernacht met onze linkerburen zitten kletsen.
De volgende dag rijden we naar Coral Bay, wat volgens de boekjes fantastisch moet zijn, maar het dorp bestaat voornamelijk uit caravan parken. We lassen een snorkelsessie in en we zien een paar leuke exemplaren, maar al met al valt het koraal hier een beetje tegen. We besluiten door te rijden naar Exmouth. Onderweg zien we veel hoge termieten heuvels van het rode zand; een vrolijk gezicht tussen de droge vegetatie. In heel Exmouth staan er hoge boetes op wildkamperen, dus met tegenzin belanden we op een belachelijk dure (maar wel de goedkoopste) camping. Hier ontmoeten we onze Nederlandse buren, Ward en Eveline, die overdag met whalesharks hebben gezwommen. Cool.
De volgende morgen rijden we het Cape Range National Park binnen. Hier is ook het Ningaloo Reef, waar je prachtig kunt snorkelen. We beginnen met een wandeling door een ruige kloof en omdat het goed warm is, rijden we daarna direct door naar Turqoise Bay. Hier komen we Ward en Eveline weer tegen en maken we kennis met hun whale shark-excursie maatjes, Thomas en Katja, die op huwelijksreis zijn. We stappen weer met onze snorkels in het water en laten ons meevoeren door de stroming. Het koraal onder ons is echt prachtig. De vissen hebben prachtige kleuren en we zien ook een grote zeeschildpad en zelfs haaien voorbij zwemmen. De grootste was twee meter! Thomas en Katja gaan nog mee naar onze camp site om het avondeten bij elkaar te vissen. We drinken een paar biertjes bij zonsondergang, maar helaas wil de vis dit keer niet bijten. De volgende dag lassen we nog een relaxte strand- en snorkeldag in en ´s avonds komt er een wallabie buurten bij de auto met een baby in de buidel. Superlief en helemaal niet bang!



Nachtelijk bezoek

- We hebben twee `Vegemite´ weddenschappen gehad deze week. Als iemand ´Vegimite-sure´ is over iets, kan er gewed worden. De verliezer moet een lepel Vegimite (dit is een gruwelijk, smerig goedje dat Ozzies op hun brood smeren) eten. Oliver was als eerste de pineut. Joep de tweede keer.
- Onderweg zien we veel dode kangaroos langs de weg liggen. Die komen tegen zonsondergang allemaal tevoorschijn (dus wordt het afgeraden om ´s avonds te rijden).
- Het is goed sterren kijken in Australië. De melkweg is superhelder en we zien heel veel vallende sterren, ofwel shooting stars. Ze schieten namelijk alle kanten uit!

Surfen op rots en zand

Visjes vangen

Na een koude nacht rijden we naar Albany, een leuk kustplaatsje. Hier kijken we wat rond en doen we inkopen voordat we verder rijden naar Torndirrup National Park. Hier zien we mooie rotsformaties en `Blowholes´; gaten in de rotsen waardoor de golven met flinke kracht lucht en water omhoog blazen (en dan soms Aziatische toeristen flink laat schrikken als ze te dichtbij staan). Vervolgens rijden we naar Stirling Range National Park met het plan om de volgende dag de berg Bluff Knoll te beklimmen. Op de parkeerplaats bij de berg zitten we al op 500 meter, wat ook goed te merken is aan de temperatuur. We overnachten op een uitgestorven camping en tijdens het koken in de open campingkeuken krijgen we bezoek van een schattige possum. ´s Morgens blijkt het grauw en grijs te zijn. Geen weer om een berg op te gaan. 

Wave Rock in Hyden

Na een flinke rit met veel regen en wind komen we aan bij Wave Rock; een grote granieten berg die aparte erosie patronen heeft, waaronder een wand in de vorm van een grote golf. Erg indrukwekkend en mooi om te zien. De hele wheatbelt vinden we minder spannend, dus we besluiten door te tuffen naar Perth, met een stop in York. Het leukste stuk van de Wheatbelt vinden we de ´Wave Zone´, waar alle automobilisten enthousiast naar elkaar zwaaien: leuk initiatief! ´s Nachts parkeren we in een buitenwijk van Perth. Hier zoeken we de volgende dag een rideshare en we hebben geluk: al na een paar uur zoeken, rijden we richting noorden met de 26-jarige Duitse Oliver. 

Kamperen op het strand

Tijdens het verlaten van Perth worden we nog even zijdelings geramd door een geflipte vrouw met slechte invoeg-skills. Gelukkig doet onze kangaroovanger (de bullbar) zijn werk goed. De gloednieuwe auto van haar man komt er minder goed vanaf en omdat mevrouw nogal boos werd en ons de schuld van het geheel wilde geven, hebben we maar even aangifte gedaan bij de politie en haar beschuldigd van ´Hoon driving´ (onverantwoordelijk rijgedrag). Uiteindelijk rijden we toch Perth uit en eindigen we op een parkeerplaats aan zee: prachtig!
 

Sandboarding in Cervantes

De volgende dag proberen we bij Ledge Point onze 4WD weer eens uit. Na heel wat gekloot van Joep komen we er toch door. Angélique en Oliver waren al gaan lopen... Een uurtje later arriveren we bij de witte zandduinen van Lancelin en zandsurfen we met ons bodyboardje omlaag. Dit gaat best lekker en Angélique heeft het snelheidsrecord. Nadat we ons allemaal hebben uitgeleefd in de duinen, rijden we door naar de Pinnacles in Nambung National Park voor een schitterende zonsondergang. 

The Pinnacle Desert

We lopen rond tussen de rotspunten die hier uitsteken in de woestijn; prachtige klimobjecten uiteraard, maar overal staan helaas bordjes ´NO CLIMBING!´. De voorbij hoppende kangaroos maken het plaatje kompleet.


Privé strandje bij Kalbarri

De volgende dag maken we veel kilometers en kamperen uiteindelijk ergens langs een veldweg. We liggen er na het eten al snel in, want om de een of andere reden is het stervenskoud! Na de nacht overleefd te hebben, rijden we via Purple Lake (rozig van kleur door bacterieën) naar Port Gregory en Kalbarri. Onderweg zijn er veel uitzichtspunten over de zee. We hebben mazzel en zien een paar walvissen water spuiten en uit het water springen. 

Blue tongue lizard

Ook rijden we nog over een dikke hagedis met een zwarte tong heen. Gelukkig is het gekke beestje onbeschadigd. We maken er een rustige middag van en vinden een mooi kampeerplekje dicht bij een verlaten strand; lekker relaxed met een wijntje op het strand naar de zonsondergang kijken is geen straf. ´s Morgens scheuren we met de jeep over het strand en wordt er nog wat gevist en gezwommen. De golven hier zijn echt eng hoog! 

Nature´s Window, Pilbarri NP

Tijd om het Kalbarri National Park te verkennen dat aan de Murchison river ligt. Iedereen kent het van Nature´s Window; een fotogeniek gat in een rots waardoor je mooi uitzicht hebt op de rivier en de kloof. Minder mensen maken daarna de wandeling van maar liefst 8 kilometer (de meeste wandelingen in Australië zijn niet langer dan drie kilometer)! Overal staan waarschuwingsborden waarop gigantische hoeveelheden water worden aanbevolen voor de wandeling. Tijdens deze mooie wandeling waar we steeds prachtige uitzichten hebben, schijnt het zonnetje goed. Joep heeft nog zes kilometer met een boomstronk gezeuld voor een projectje. Dit leverde uiteraard vreemde blikken op van andere wandelaars... ´s Avonds belanden we op een grote overnachtingsplek langs de highway en buurten we met wat oudere Ozzies die met campers het continent verkennen. Het stikt van deze lui en ze staan beter bekend als de ´Grey Nomads´. Bijna allemaal nodigen ze ons uit om bij hun thuis langs te komen. Nice people!