Killerbees en Corona´s



De lagune bij de Zebrabar camping

Nadat de vogeltjes uit de lagune ons gewekt hebben met hun getwiet, kan onze ontdekking van Senegal beginnen! Het valt meteen op hoe mooi de vrouwen hier gekleed gaan en vol zelfvertrouwen met hun prachtige, kleurrijke rokken over straat flaneren alsof ze op een catwalk lopen, waarbij ze de vreemdste boodschappen op hun hoofd balanceren. Prachtig om te zien. Saint Louis is een drukke stad; overal lopen mensen en rennen kinderen rond (die om geld bedelen en als je er 1 iets geeft, staan er meteen 6 anderen bij je). Aan het strand liggen allemaal kleurrijke vissersbootjes en wordt de verse vis binnengehaald.


Het strand bij Mboro

De volgende dag rijden we verder zuidelijk, richting Dakar. Onderweg worden we een paar keer gestopt door de politie. Die willen onze papieren zien en zelfs onze brandblusser! Het bed achterin vinden ze wel tof en ze willen de bus zelfs van ons kopen. Helaas, pindakaas, in Senegal mogen we ´m nog niet van de hand doen. In Mboro vinden we een camping en zijn we een stuk gaan lopen naar het strand. Onderweg zien we tussen al het droge en dorre gras een prachtig groen veldje. Hier staat een man met een gieter de boel te bewateren. Even later werpt de trotse boer ons een paar sappige wortels toe. 

De Killerbee-Baobab

Na een potje pootje baden aan het strand lopen we door het vissersdorpje -waar de verse vis klaar ligt, vol vliegen- terug en zien een gigantische Baobab boom. Wanneer Angélique haar positie heeft ingenomen bij de boom en Joep klaar is om de foto te maken, vindt een boze bij zijn weg naar de wang van Angélique: prik! Aaargh!!! Er zit een heel nest killerbees aan de andere kant van de stam! Snel rennen we weg van de boom, Angélique luid gillend. Na een enorme, gepassioneerde wangzuigzoen (zal er een beetje vreemd hebben uitgezien voor de toevallige voorbijganger) blijkt de schade gelukkig mee te vallen. Dus... wangzuigzoenen zijn te gek.


Platte band!

Terug bij de camping blijkt de bus een lekke band te hebben; er zit een dikke spijker in. Binnen no time is de band gewisseld en de volgende dag laten we in Thies de reserveband meteen even maken. Daar zijn ze hier goed in, want het fenomeen weggooien kennen ze hier niet (met uitzondering van plastic, want dat ligt overal in de rivier en buiten de steden helaas). 

Hier is er altijd nog een plekje vrij

We hebben ons hier ook nog goed vastgereden in een lokale markt die niet naast, maar op de weg plaats vindt. Overal om ons heen groente, fruit, mensen, paard en wagen; een complete chaos! Stapvoets en met behulp van behulpzame locals lukt het om uit de drukte te komen. Het was centimeter stuurwerk. Via Sindia zijn we vervolgens naar Popomguine gereden, een klein dorpje aan de Petit Côte, net onder Dakar. Hier vinden we een resort, prachtig gelegen direct aan zee met zwembad.

Genieten aan de poolbar!

Aangezien onze bus-thermometer het heeft begeven van de hitte (de temperatuur liep op tot 55 graden!) liggen we binnen no time in het zwembad met een koude Corona.


Bedrijvigheid met paard en wagen

Na een paar chill-dagen hebben we de vriendelijke barman Tafa ¨Dieuredieuf¨ (bedankt) gezegd en zijn we richting binnenland gereden. Er zijn hier en daar kleine dorpjes langs de weg met een paar hutjes, de dorpelingen zitten veelal buiten en verkopen pinda´s (die groeien hier in de grond) meloenen en gepelde sinaasappels of halen water bij de dorpsput. De natuur is vrij dor en af en toe zijn er zoutmeren. Tegen de avond komen we aan bij een auberge in Tambacounda waar we uitrusten van de lange rit. Het is duidelijk dat het binnenland van Senegal weinig toeristen ontvangt. Dit maakt het land erg puur, maar ook best lastig om te ontdekken!