Bucketdouches en rattentempels

Karni Mata tempel

In Rajasthan ontdekken we een compleet andere wereld; in de straten van Bikaner lopen kamelen die houten karren trekken, overal liggen koeien(flaters) en zien we vrouwen in kleurrijke sari´s en mannen met pamperbroeken. Bij ons guesthouse ontmoeten we de Nederlandse Roxy en de Canadees Simon waarmee we een biertje drinken (dat we stiekem in een papieren zak over straat moeten smokkelen!). De volgende dag delen we een riksja naar de Karni Mata tempel in Deshnok. Beter bekend als de rattentempel...! Met blote voeten (Joep althans, de rest laat de sokken aan) lopen we tussen de duizenden heilige ratten. Als er een over je voeten rent, brengt dat geluk. En mocht je een witte rat zien, dan kan je dag helemaal niet meer stuk. We kijken gefascineerd naar de Indiërs die de rattenkeutelige vloer (met her en der een stervende rat) hartstochtelijk kussen en snappen er niets van.

Slaapkamer in het Juganarh fort

Daarna bezoeken we 15e eeuwse fort Juganarh van Bikaner, wat erg mooi is en inzicht geeft in het leven van de Mughal heerser Akbar. Daarna slenteren we door het oude stadsdeel waar het stikt van de kleurrijke stoffenwinkels, kruiden, groenten en fruit. ´s Avonds is het tijd voor een bucketdouche. Het is even wennen, maar eigenlijk is het best lekker om een emmer warm water in één keer over je heen te gieten. Kippenvelmomentje.

De volgende morgen stappen we in een overvolle sleeperbus naar Jaisalmer. Dit is een bus met twee verdiepingen; de bovenverdieping bestaat uit een soort loungehokjes waar mensen liggen. Roxy en Angélique worden de hele rit ongegeneerd aangestaard door mannetjes die in het gangpad zitten. Geen wonder dat die vrouwen zich hier allemaal verstoppen onder hun sari; dat is lekker undercover. In Jaisalmer vinden we een fijn guesthouse en een wannabe-pizzeria. Ter afsluiting van de avond proberen we het populaire Indische kauwtabak. Getver, net zeep! Dus daarom zitten die mannen hier zo ranzig te rochelen en te spuwen de hele dag?!

Koeien lopen overal rond

Jaisalmer, de gouden stad, is een rustige woestijnstad in een bewoond 11e eeuws fort. We slenteren de volgende dag door de kleine steegjes en bewonderen de haveli´s; zandstenen koopmanshuizen versierd met verfijnde, gebeeldhouwde patronen. ´s Avonds zitten we met Roxy en Simon na te tafelen op een dakterras als er beneden een bruiloftsstoet voorbij komt. We zien voorop een auto rijden met loeiharde muziek (genre: Vengaboys) en daaromheen springen Indische mannen als wilden rond. De vrouwen, gekleed in prachtige sari´s, volgen het gezelschap ingetogen. Een hele rits kinderen draagt kitsche kroonluchterlampen die verlicht worden middels een mega-generator die iemand op een houten kar achter de meute aan duwt. De stoet wordt afgesloten door een Oosterse sprookjessprins op een wit paard: de bruidegom. De bruid is nergens te bekennen. Met vuurwerk wordt de optocht afgesloten; laat die huwelijksnacht maar beginnen...

Kleermakertje

De volgende dag gaat Joep op motorjacht. We missen de stop & go flexibiliteit van ons busje en overwegen om India per tweewieler te verkennen. De prijs van een Royal Enfield is hier helaas wat aan de hoge kant. Angélique brengt het grootste deel van de dag op bed door; alles wat erin gaat, verdwijnt even later weer in het toilet. Ach, dit schijnt onderdeel te zijn van de India-ervaring. ´s Avonds nemen we afscheid van Roxy en Simon en ´s morgens nemen we een wederom propvolle en supersmerige sleeperbus naar Jodhpur, de blauwe stad. Aangekomen in ons guesthouse, duiken we de kleine, drukke steegjes in. Overal zijn mensen en rijden er scooters die toeterend hun weg vinden door de meute. We vinden een rooftop restaurant, waar we rustig kunnen eten met uitzicht op de stad. Dachten we... want de rust wordt even later luidruchtig verstoord door drie verschillende moskee´s die ombeurten hun ALLAH!!-gebed verspreiden en de Hindi tempels die op de trommels beginnen te slaan. Een gesprek voeren is dan even 10 minuten onmogelijk. Hè, gezellig.

Sleutelen aan onze nieuwe motor

De volgende dag zetten we de motorjacht voort en na enige rondvraag, worden we achterop een scooter afgezet bij een zaak met tweedehands motoren. Hier staat een Kawasaki tussen met een redelijke prijs. Na het drinken van drie semi-verplichte bekertjes Chai (Indische thee met veel melk en suiker) is de deal gesloten. Nadat onze nieuwe vrienden ons uitgebreid op de foto hebben gezet met hun telefoons, beginnen ze aan de motor te sleutelen om deze rij-klaar te maken. Nieuwe accu, olie verversen, spiegels erop, toeter erop (zonder toeter besta je hier niet)... ze lassen er zelfs een bagagerekje op voor de backpacks! Om de verkoop te vieren, neemt Akbar, onze verkoper, Joep bij de hand en zo lopen ze hand in hand naar een kroegje. Dit mag weliswaar heel normaal zijn in India, maar Angélique –die erachteraan loopt- bescheurt zich bij het zien van deze typisch Indische ´friends-for-live´ actie. Joep ziet er zwaar ongemakkelijk uit, maar houdt het handje beleefd vast. Nadat ze ons gevoerd hebben met bier, chips en cola en Akbar ons trots tientallen afschuwelijk foto´s onder de neus heeft geduwd van bloederige ledematen en zelfs dode mensen (hij schijnt een soort vrijwillige ambulancebroeder te zijn en blijkbaar maken die hier foto´s van de patienten als trofee??) worden we achterop een moter bij ons guesthouse afgezet. Angélique kan hier weer net op tijd het toilet vinden om de maag te legen en brengt de rest van de avond op bed door. Joep daarentegen wordt door zijn nieuwe vrienden in een hotelbar verwacht om nog een biertje te nuttigen. Akbar en zijn vrienden komen een uur te laat en de communicatie verloopt moeizaam. Ze spreken allemaal niet echt Engels. Maar dan komt de kauwtabak weer tevoorschijn, waarna Joep ervaart dat deze toch een iets heftigere werking dan tabak blijkt te hebben. Ter afsluiting van de avond krijgt Joep een nachtelijk rondleiding in het Government ziekenhuis waar Akbar werkt en ziet hier bloedplassen op de vloer en nog veel meer gorigheid die je niet wilt zien. Verbouwereerd komt Joep die avond weer terug in het guesthouse. Wat een avond!

• Mannen plassen hier overal en nergens, en ze plassen gehurkt. En vrouwen moeten hun behoefte doen op een betonnen vloer. Fijn.
• Koeien eten op straat het afval op, veelal plastic. En als ze ergens fruit wegsnoepen, worden ze met een stok geslagen. Tot zover het respect voor de heilge viervoeter?
• Al het eten is hier vegetarisch. En dat is waarschijnlijk maar goed ook.
• Indiërs maken de hele dag herrie. Non-stop. En ´s nachts ook, dus oordopjes zijn geen overbodige luxe.

Linkjes naar de nieuwste foto´s en video´s:
Foto´s India  Mauritanië video  Ssese Island video  video rattentempel