Surfen op rots en zand

Visjes vangen

Na een koude nacht rijden we naar Albany, een leuk kustplaatsje. Hier kijken we wat rond en doen we inkopen voordat we verder rijden naar Torndirrup National Park. Hier zien we mooie rotsformaties en `Blowholes´; gaten in de rotsen waardoor de golven met flinke kracht lucht en water omhoog blazen (en dan soms Aziatische toeristen flink laat schrikken als ze te dichtbij staan). Vervolgens rijden we naar Stirling Range National Park met het plan om de volgende dag de berg Bluff Knoll te beklimmen. Op de parkeerplaats bij de berg zitten we al op 500 meter, wat ook goed te merken is aan de temperatuur. We overnachten op een uitgestorven camping en tijdens het koken in de open campingkeuken krijgen we bezoek van een schattige possum. ´s Morgens blijkt het grauw en grijs te zijn. Geen weer om een berg op te gaan. 

Wave Rock in Hyden

Na een flinke rit met veel regen en wind komen we aan bij Wave Rock; een grote granieten berg die aparte erosie patronen heeft, waaronder een wand in de vorm van een grote golf. Erg indrukwekkend en mooi om te zien. De hele wheatbelt vinden we minder spannend, dus we besluiten door te tuffen naar Perth, met een stop in York. Het leukste stuk van de Wheatbelt vinden we de ´Wave Zone´, waar alle automobilisten enthousiast naar elkaar zwaaien: leuk initiatief! ´s Nachts parkeren we in een buitenwijk van Perth. Hier zoeken we de volgende dag een rideshare en we hebben geluk: al na een paar uur zoeken, rijden we richting noorden met de 26-jarige Duitse Oliver. 

Kamperen op het strand

Tijdens het verlaten van Perth worden we nog even zijdelings geramd door een geflipte vrouw met slechte invoeg-skills. Gelukkig doet onze kangaroovanger (de bullbar) zijn werk goed. De gloednieuwe auto van haar man komt er minder goed vanaf en omdat mevrouw nogal boos werd en ons de schuld van het geheel wilde geven, hebben we maar even aangifte gedaan bij de politie en haar beschuldigd van ´Hoon driving´ (onverantwoordelijk rijgedrag). Uiteindelijk rijden we toch Perth uit en eindigen we op een parkeerplaats aan zee: prachtig!
 

Sandboarding in Cervantes

De volgende dag proberen we bij Ledge Point onze 4WD weer eens uit. Na heel wat gekloot van Joep komen we er toch door. Angélique en Oliver waren al gaan lopen... Een uurtje later arriveren we bij de witte zandduinen van Lancelin en zandsurfen we met ons bodyboardje omlaag. Dit gaat best lekker en Angélique heeft het snelheidsrecord. Nadat we ons allemaal hebben uitgeleefd in de duinen, rijden we door naar de Pinnacles in Nambung National Park voor een schitterende zonsondergang. 

The Pinnacle Desert

We lopen rond tussen de rotspunten die hier uitsteken in de woestijn; prachtige klimobjecten uiteraard, maar overal staan helaas bordjes ´NO CLIMBING!´. De voorbij hoppende kangaroos maken het plaatje kompleet.


Privé strandje bij Kalbarri

De volgende dag maken we veel kilometers en kamperen uiteindelijk ergens langs een veldweg. We liggen er na het eten al snel in, want om de een of andere reden is het stervenskoud! Na de nacht overleefd te hebben, rijden we via Purple Lake (rozig van kleur door bacterieën) naar Port Gregory en Kalbarri. Onderweg zijn er veel uitzichtspunten over de zee. We hebben mazzel en zien een paar walvissen water spuiten en uit het water springen. 

Blue tongue lizard

Ook rijden we nog over een dikke hagedis met een zwarte tong heen. Gelukkig is het gekke beestje onbeschadigd. We maken er een rustige middag van en vinden een mooi kampeerplekje dicht bij een verlaten strand; lekker relaxed met een wijntje op het strand naar de zonsondergang kijken is geen straf. ´s Morgens scheuren we met de jeep over het strand en wordt er nog wat gevist en gezwommen. De golven hier zijn echt eng hoog! 

Nature´s Window, Pilbarri NP

Tijd om het Kalbarri National Park te verkennen dat aan de Murchison river ligt. Iedereen kent het van Nature´s Window; een fotogeniek gat in een rots waardoor je mooi uitzicht hebt op de rivier en de kloof. Minder mensen maken daarna de wandeling van maar liefst 8 kilometer (de meeste wandelingen in Australië zijn niet langer dan drie kilometer)! Overal staan waarschuwingsborden waarop gigantische hoeveelheden water worden aanbevolen voor de wandeling. Tijdens deze mooie wandeling waar we steeds prachtige uitzichten hebben, schijnt het zonnetje goed. Joep heeft nog zes kilometer met een boomstronk gezeuld voor een projectje. Dit leverde uiteraard vreemde blikken op van andere wandelaars... ´s Avonds belanden we op een grote overnachtingsplek langs de highway en buurten we met wat oudere Ozzies die met campers het continent verkennen. Het stikt van deze lui en ze staan beter bekend als de ´Grey Nomads´. Bijna allemaal nodigen ze ons uit om bij hun thuis langs te komen. Nice people!