Poepende treinspotters en roze paspoorten



Drukte op Main Bazaar in Delhi

Met een lokale bus vertrekken we uit Pushkar naar het treinstation in Ajmer. Onderweg krijgen we van een ouder stel nootjes aangeboden aan een groene tak. Best lekker. De groene tak wordt uit het raam gegooid; dat is voor de koeien. Bij het treinstation is het ontzettend druk, dus we laten onze backpacks hier achter en gaan ergens lunchen, lezen en relaxen. ´s Avonds stappen we in de nachttrein naar New Delhi en in het donker rijden we richting het noorden. Wanneer Joep om 02u00 wakker wordt, merkt hij dat zijn rugzakje er niet meer is. Shit! Meteen rent hij de trein door en checkt alle hoeken en gaten. Natuurlijk is er van de rugzak niets meer te bekennen. Van slapen komt vervolgens niet veel meer terecht: onze paspoorten, Joep´s rijbewijs, geld (we hadden net de motor verkocht...), camera, telefoon... alles foetsie! Tegen we morgen komt de trein aan in Delhi. Het laatste stuk rijden we langs de krottenwijken en we zien overal mensen poepen langs het spoor, open en bloot, zonder enige gêne (en met het gezicht naar de trein!).
Na aankomst laten we meteen een politierapport opmaken. Hier vragen ze ons met lichte dwang om de spullen als `lost´ op te geven, zodat ze geen moeilijk rapport hoeven op te stellen. We moeten praten als brugman om `stolen´ op het papiertje te krijgen. Ondertussen is het een komen en gaan van gedupeerden;diefstal in de trein is hier orde van de dag. De zes passieve agenten die op het kantoortje rondhangen, kunnen ze misschien beter in de treinen laten patrouilleren?


Onze blitse, nieuwe noodpaspoorten

Een kleine drie uur laten springen we in de taxi naar de Nederlandse Ambassade, waar we snel en vriendelijk worden geholpen. ´s Middags om 16u kunnen we hier ons (knalroze!!) noodpaspoort al ophalen! In de Main Bazaar van New Delhi vinden we een fijn hotel. Hebben we wel even verdiend vinden we, even bijkomen! De volgende dag bezoeken we het chaotische Foreigners Regional Registration Office om een India exit visum in ons paspoort te krijgen, anders mogen we niet weg. Nadat we de nodige tijd in de rij hebben gestaan, de chaos hebben bekeken en van loketje naar loketje zijn gestuurd met onze papperassen, kunnen we weer in de riksja stappen. De volgende dag mogen we om 14u terugkomen; dan ligt het nieuwe visum klaar. Dit gaat eigenlijk best wel van een leien dakje allemaal! Terug bij het hotel zoeken we ons een vlucht uit naar Kathmandu (en boeken deze met/zonder werkend bankpasje: bedankt hulplijn Christel!). We hebben zin om te gaan genieten van de rust en natuur van Nepal. India was een zeer intensieve ervaring, maar dit maakt het ook erg vermoeiend.
 

De riksja´s banen zich een weg
door de meute in Delhi

Twee dagen later brengt een dronken taxichauffeur ons ´s morgens naar de luchthaven. Hier worden we verwelkomt door een enorm belangrijke (vindt hij zelf) man-in-pak, die achterover hangend in zijn stoel onze roze paspoorten met scheve ogen bekijkt. We vragen ons af waarom ze die noodpaspoorten roze maken, want ze zien er ook niet echt heel officiëel uit...
 Dan verlaten we de Indiase bodem en gaan we de lucht in; op naar Kathmandu! Hier aangekomen regelen we het visum en delen dan een taxi naar het toeristenhol Thamel. Hier stikt het werkelijk van de outdoorwinkeltjes met namaakspul van alle bekende merken. Ook is er overal Westers eten te krijgen. Na al die vegetarische weken in India, genieten we die avond dan ook van een overheerlijke Chateaubriand met rode wijn en een Kahlua koffie na.


De wijk Thamel in Kathmandu

We besluiten dat we de Langtang trekking willen gaan doen, ten noorden van Kathmandu. Omdat dit ons tot grote hoogte gaat brengen (en omdat Joep wat spullen kwijt is), geeft dit ons een vrijwaring om te gaan winkelen. Nadat we ons trekkingspermit hebben gehaald, duiken we dan ook de vele winkeltjes in en laten we overal onze onderhandelingsskills los op de verkopers. Aan het einde van de dag zijn we dan ook een paar warme (en zeer sexy) fleecebroeken, een donsbodywarmer voor Joep, een donsjas voor Angélique, twee paar wandelstokken, een zonnebril en een paar Langtang trekkingkaarten rijker. ´s Avonds vinden we een gezellige binnentuin met Nepalese live-muziek en eten hier heerlijke nacho´s en hamburgers. We zijn klaar voor de Himalaya!