Paardenblikken op de Zijderoute en roze kuikentjes

Op de Zijderoute

Eten en drinken? Check.Tent? Check. Goed weer? Check! De Hua Dian Ba wandelroute (ook wel de Bloemenvallei) loopt over het oude pad van de zuidelijke Zijderoute. Na een boswandeling komen we uit op een uitgestrekte hoogvlakte die tussen de bergruggen verstopt ligt. De wolkjes aan de hemel laten spelende schaduwpartijen achter op het gras; een mooi gezicht. Her en der staat vee te grazen en ook vinden we uit waarom we zo weinig Rhodondendrons zien bloeien. Een oud vrouwtje plukt alle bloemen van de bomen en stopt ze in een rieten mandje! We verstaan elkaar niet, maar ze zal er wel thee van maken. 

De hoogvlakte van Hua Dian Ba

Via een klein smal paadje lopen we aan de andere kant weer een bos in. Tegen de avond vinden we een mooi, verscholen plekje in het bos waar we ons tentje opzetten. Vanuit onze stek, zien we de locals passeren die met hun volgeladen vee teruglopen naar hun huizen in de dorpen beneden. Een wandeling die zeker twee uur duurt. Omdat we ons gedeist houden, zien merken de meeste mensen ons niet op, maar de paarden kijken wel allemaal even op. Geinig.
 

Chinese toeristen zijn een
bezienswaardigheid op zich

Na een koude nacht, dalen we de volgende morgen af en nemen een bus terug naar Dali.
Vanuit Dali trekken we verder naar Kunming. Hier vinden we een relaxed Youth Hostel waar we een paar dagen blijven. Het grote dakterras kijkt uit op de neonlampen van de shopping malls en de K-TV´s (karaoke tenten) en we kunnen een potje tafeltennissen en poolen (en in het laatste blijken we echt extreem slecht te zijn).


Funky kuikentjes te koop!

We bezoeken hier de lokale Bird Market, waar ze niet alleen groene, blauwe, paarse en roze kuikentjes verkopen, maar ook vogelspinnen, slangen, schorpioenen, schildpadden, miljoenpoten en kevers zo groot als een hand. Alle dieren zitten in kleine hokjes en iedereen zit er met de neus bovenop. Verder worden er vooral heel veel gadgets verkocht; het blijft natuurlijk wel China. 

Opa is klaar om te vliegeren

Op zondag komen hele families samen in het park. Kleine kinderen crossen rond op mechanische paarden en oude mannen amuseren zich met vliegeren. Omdat het touw 500 meter lang is, zijn ze hier de hele dag mee bezig. De oude vrouwtjes spelen ondertussen cricket.
In het Youth Hostel leren we Gustavo en Amparo kennen uit Colombia. En ook maken we kennis met Laura en John uit de UK, die na hun bezoek aan China per fiets van Istanbul naar Amsterdam gaan.
  De volgende dag nemen we de nachttrein naar Guilin in de regio Xichang. We delen onze coupé met een vriendelijke Chinees op wiens laptop we de film WE kijken. Helaas is de accu op, 5 minuten voor het einde van de film... Wie de film kent, mag ons het einde verklappen! 

Afkoelen aan het water in Guilin

Goed uitgeslapen komen we in het drukkend warme Guilin aan. De luchtvochtigheid is hier enorm hoog en in ons hotel springen we eerst even onder de douche om af te koelen. Ook deze stad is weer erg groot. Het ligt aan de Li-rivier en overal om ons heen rijzen groene, karststeen bulten op tussen de hoogbouw. Een bijzonder gezicht.We proberen in deze hitte niet te veel te bewegen en amuseren ons op een terras met een koud biertje en pizza met mensen-kijken.


Chinese volklore in Guilin

We willen graag ons visum verlengen, dus de volgende dag staan we op de stoep bij de PSB voor de aanvraag. Hier krijgen we te horen dat de verwerking 11 dagen duurt, in plaats van de standaard 5 dagen.
Omdat we ook een nieuw paspoort moeten aanvragen bij de ambassade (de visumpagina´s van ons noodpaspoort zijn al vol), is dit voor ons geen optie (lang verhaal, korte versie). We besluiten om naar het populaire, groene Yangshuo te vertrekken, dat iets lager aan de Li-rivier ligt. Via www.CouchSurfing.com komen we in contact met een Private English Academy waar we ´s avonds twee uur English Corner kunnen geven in ruil tegen kost en inwoning. We zijn benieuwd!

Dansende bouwvakkers en véél Chinese toeristen



Sóó civilized!

We zijn klaar voor onze eerste trein ervaring in China... en die brengt ons van Emei naar Xichang. Het instappen lijkt meer op het boarden van een vliegtuig. We gaan eerst door een poortje waar ons kaartje gecontroleerd wordt. Ook de bagage gaat door de scanner; het nieuwe zakmes mag niet mee de trein in, dus Joep is het tweede mes kwijt deze reis. Op het perron worden we vriendelijk op de juiste plek gedirigeerd en als de trein aankomt, staat er bij elke deur een conducteur die nogmaals je kaartje checkt. Elke wagon heeft ook een eigen stewardes die de hele reis eten en drinken verkoopt en de boel opgeruimd houdt. Wanneer we bijna op onze bestemming zijn, worden we zelfs gewaarschuwd, zodat we ons station niet missen. Daar kan de NS nog wat van leren!


Workers Day festival in Xichang

Als we ´s avonds laat in Xichang aankomen, duiken we ons bed in en de volgende dag boeken we meteen een buskaartje  om de dag erop naar Lijiang te reizen; een rit van 10 uur over 300 km hemelsbreed. Bij het busstation in Xichang vinden we een goedkoop, shabby hotelletje. Goed genoeg voor één nacht. Xichang is een grote stad met veel hoogbouw en winkels. Het is ook interessant om het contrast met het oude stadsdeel te zien, waar het tempo heel wat lager ligt. Bijzonder vinden we ook de inloop-tandartsen op straat. Erg hygiënisch lijkt het ons niet... We vinden een groot plein waar een podium is opgebouwd. ´s Avonds begint het steeds drukker te worden en lopen er veel groepen mensen in allerlei kostuums rond.

Steegje in Lijiang

Wij staan lekker nieuwsgierig bij de hekken te kijken en wanneer de show begint, worden we zomaar naar binnen gevraagd en krijgen we twee stoelen aangeboden, inclusief een flesje water, een klapperding en een rood vlaggetje om mee te zwaaien. We vallen op omdat we de enige westerlingen zijn hier (Xichang staat bij niemand op de planning, want er is verder niks te zien). Het blijkt het feest voor de Dag van de Arbeiders te zijn. We worden getrakteerd op allemaal voorstellingen om de ¨Working Class Hero´s´ te eren. Operazangers en dansende bouwvakkers en zo. En uiteraard schitterend vuurwerk! Er zijn veel jongelui die met ons Engels willen babbelen, dus uiteindelijk zien we weinig van de show. Onder de jeugd valt Joeps nieuwe kapsel erg in de smaak, evenals zijn mooie Westerse neus en ook het ´gouden´ haar van Angélique doet het goed.

Cute!

De volgende dag beginnen we aan de busrit van 10 uur, die er 12 worden. Als we ´s avonds in Lijiang (regio Yunnan) aankomen, vinden we een leuk hotelletje in de oude stad. Het koelt hier flink af, want de stad ligt op 2400 meter. Heel fijn dus dat we electrische dekens krijgen hier! Lijiang is een grote stad (alle steden zijn gigantisch in onze ogen) met een kleurrijk, oud en vrij authentiek gedeelte vol met kleine bruggen over grachtjes. Het is hier overladen met Chinese toeristen, maar die zijn wel grappig om naar te kijken.


Angélique aan de rots

Na een lekker slenterdagje in Lijiang nemen we de bus naar Dali. Ook deze stad staat bekend om het oude stadsdeel en tot onze verbazing is het hier nóg toeristischer. Een hoog Disney-gehalte dus. Dali is gelegen aan een gigantisch meer en van alle kanten omringd door bergen. In de omgeving van Dali kan geklommen worden, dus de volgende dag huren we het klimmateriaal bij ClimbDali en na een stevig ontbijt zet Adam, de oprichter van ClimbDali, ons af bij het begin van de Shimenguan kloof. Hier zijn heel wat (nieuwe) routes te vinden. Het weer is prachtig en het is zelfs erg warm om te klimmen.

Pootjes weken na het klimmen!

Ter afsluiting van de klimdag baden we nog even lekker met de voeten in het kristalheldere bergwater. Tijdens onze wandeling terug naar de grote weg, krijgen we een lift van een lokaal echtpaar en een uur later worden we in de stad afgezet. Fijn! ´s Avonds stillen we onze honger in een fijn BBQ-kraampje op straat, erg lekker. 


Rijstvelden bij Dali

De volgende dag verkennen we Dali en omgeving met een wandeling naar het meer via een landbouwgebied waar de locals op het land aan het werk zijn. Mooi om te zien.

We besluiten dat we een trekking in de omliggende bergen gaan doen, waar mooie graslanden en kleine dorpjes in de hogere valleien liggen. Hua Dian Ba heet het gebied, ofwel de Bloemenvallei...!

• Nieuw! Nieuw! Update foto´s China  
• Video: The Ultimate Step Workout... 52km traplopen Mount Emei

Panda´s, karaoke en de dikke teen van buddha

 

Dating in het park

Op de luchthaven van Kathmandu wisselen we onze laatste Nepalese Rupees in voor Dollars; het is verboden om deze het land in- en uit te nemen. We hebben tijdens de vlucht naar Kunming uitzicht op de Mount Everest. In Kunming stappen we over en moeten opnieuw door de controle, waar Angélique in haar kruis gegrepen wordt door de check-mevrouw. Dus...? Vanuit Kunming vliegen we door naar Chengdu. Bij aankomst in het hotel blijkt dat we de eersten zijn die via bookings.com hebben geboekt en we krijgen zomaar een gratis taxirit, een gratis drankje en een gratis bezoek aan het Giant Panda Research Center!



Eendje eten?

In Chengdu valt ons meteen op hoe commerciëel en ontwikkeld de stad is. De vrouwen dragen sexy kleren met hoge hakken. Je ziet echt de meest bijzondere outfits en kapsels. In het park staan mensen zonder gêne luidkeels karaoke zingen. Ook doen mensen (jong en oud, hip en ouderwets) met een uitgestreken gezicht een soort supergay aerobics dansje. De overheid schijnt dit te financieren. Hilarisch. In het park is ook een datingpad met een waslijn vol contactadvertenties. Hier is het natuurlijk erg druk. Joep waagt het om in Chengdu naar de kapper te gaan. Het is lastig om een Chinees in het Zerums uit te leggen wat je precies wilt. De meeste mensen hier spreken geen woord Engels... Gelukkig hebben we in Nepal een vertaalboekje gevonden NL-Chinees. Dat is nu goud waard voor ons. Het kapsel is best geslaagd.


Panda knabbelt bamboo

De volgende dag bezoeken we het Giant Panda Breeding Research Center. Angélique kijkt er al een week naar uit... en het is ook echt heel bijzonder. Er rennen rode panda´s rond en er zijn veel reuzenpanda´s met zelfs een paar schattige babypanda´s. We hadden begrepen dat ze niet veel meer doen dan slapen en eten, maar wij zien een stel hyperactieve rondrennende, etende, boomklimmende, koprollende, spelende panda´s. Heel cool.
´s Avonds eten we in Chengdu op straat BBQ stokjes. Dit is een populaire maaltijd en de tentjes zitten overal vol met mensen. Daarna trekken we op het dakterras van ons hotel een fles Chinese wijn open (Great Wall)... en ieks, helaas is die niet te drinken. 

 

Giant Buddha

De volgende dag rijden we naar Leshan om de Giant Buddha te bezoeken. Deze rakker is 70 meter hoog en uit steen gehouwen in een rots die uitkijkt op een rivier. Het is hier superdruk met Chinese toeristen, waarvan vooral de jeugd het enorm kicken vindt om met ons op de foto te staan, en met het bekende ´peace´ teken natuurlijk! We lopen flink wat trappen af om bij de gigantische tenen van de buddha te komen. En daarna weer alle trappen op naar het hoofd van Buddha. Een vermoeiende trip, want het is snikheet. Gelukkig kunnen we daarna uitpuffen in de bus naar onze volgende stop: Mount Emei. Hier spreken we een stel uit Australië , die hebben de wandeling naar de top van Mount Emei al gemaakt. We zijn erg benieuwd hoe deze ons gaat bevallen, want de volledige route naar de top bestaat uit... trappen. Heel veel trappen. Het is in totaal 52 kilometer traplopen! 

Knielen voor buddha

De volgende dag lopen we met onze backpacks trap op, trap af en trap op. Het is weer erg warm. We lopen we door prachtige bossen, komen we voorbij oude tempels en zien we wat aapjes met babies. De Chinezen zelf zijn niet erg van de fysieke activiteit en nemen de kabelbaan naar boven. Bij de plek waar deze aankomt, is het een groot circus met Chinezen die eruit zien alsof ze de Mount Everest gaan beklimmen. Ze lopen een rondje en gaan dan weer met de kabelbaan naar beneden. Tegen de avond komen we aan bij een klooster waar we overnachten. Ter cooling-down lopen we nog even naar een vleermuizengrot iets verderop, waar de vliegende muizen ons om de oren vliegen. Na een goede maaltijd in het sfeervolle, oude klooster luidt een monnik de avondklok in op een gong en kruipen we vroeg in ons bed.

Een van de tempels op Mount Emei

´s Morgens regent het en we wachten een uurtje voor we op pad kunnen. Na het passeren van weer een klooster, zien we een jonge Chinees met een grote aap op zijn rug. We kijken even vreemd op van dit vreemde gezicht; het ziet er zó bizar uit. De aap is bijna net zo groot als de jongen! Wanneer de jongen ´Help me!´ begint te roepen, beseffen we dat de aap niet helemaal gewenst is. We rennen op de jongen af en de aap springt van zijn rug. De Chinees is helemaal van de kaart. De brutale aap heeft alle ritsen van zijn rugzak opengetrokken en de complete inhoud op de grond gegooid op zoek naar eten. Twee meter verderop zit meneer aap rustig te genieten van een zak chips en een pak koekjes. Mission accomplished!

Leo, de apenvriend

We lopen dus niet voor niets met een stok rond en de waarschuwingsbordjes voor ´terrible monkeys´ staan er niet voor de lol. Dankbaar als hij is, vergezelt Leo Kang (zo heet de monkeyman) ons naar de top van de berg. Iedereen die we tegen komen, krijg t vervolgens het broodje aap –verhaal te horen. Bovenop de berg zien we de Golden Temple en Leo wordt gek van blijheid. Hij vindt het prachtig (en wij vinden het superkitsch). We nemen afscheid van Leo en nemen de kabelbaan naar beneden. Dan moeten we nog een uur met een bus, waarin maar liefst 4 mensen moeten overgeven. Heerlijk, die bergslingerweggetjes!

De volgende dag willen we met onze lamme benen de trein nemen naar Xichang, maar helaas is deze al vol. We vinden een goedkoop hotel in de buurt van het station, met uitzicht op een betonmuur (dit zijn de goedkoopste kamers hebben we uitgevonden). Onze eerste week in China zit erop... en is voorbij gevlogen!



Ons maaltje wordt bereid

• In China geldt internet censuur, dus we kunnen hier zelf niets op Blogspot, Picasa, Youtube, Facebook, Twitter etc.. plaatsen. Behalve via een sneaky zijweg dan.

• Het Chinese toerisme is enorm in opkomst, maar buitenlandse toeristen zien we weinig.
• Omdat de Chinezen bijna geen Engels spreken (en wij geen Chinees) proberen we het met gebarentaal. Maar dat werkt niet echt; ze tellen bijvoorbeeld heel anders met de vingers.
• De toiletten hebben hier niet altijd deuren, dus als je binnenloopt zie je mensen meteen in vol ornaat en in volle actie gehurkt zitten. Even slikken. Dat wel.
• De rochel van de Chinees komt van ergens erg diep. En wordt daarna met volle kracht op de grond gedeponeerd. Of in de bus in de prullenbak.

Bekijk de video van de reuzenpanda´s

Foto´s China