Avondeten opgraven en wegsleepavonturen

Hangi: het eten is klaar!

Na een ontbijtje aan het water bij Doubtless Bay, rijden we door richting oosten. Een klein uur later besluit ons busje om er ter hoogte van Kaeo de brui aan te geven. Uiteraard net wanneer Angelique voor het eerst achter het stuur zit... Joep doet een snelle check en verwacht dat het probleem iets electrisch moet zijn. Even later staat Angelique langs de weg auto’s toe te zwaaien. Meteen stopt er een aardige kiwi en met een sleepkabel van anderhalve meter worden we even later het dorpje Kaeo ingereden. Angelique krijgt onderweg een halve zenuwinzinking; berg op, berg af, bruggetjes van 1 auto breed, slingerwegen. Genieten. Bij de garage beginnen er al snel twee mannetjes van weinig woorden aan te sleutelen. Het ziet eruit alsof ze weten wat ze doen. Dan blijkt dat de veer van onze contactpuntjes gebroken is, ook waren ze al flink versleten.

Na 6u bier drinken: aanvallen!

Gelukkig heeft de vorige eigenaar alvast nieuwe in het dashbordkastje gelegd (vooruitziende blik?), dus binnen no-time zijn we weer op weg (voor slechts 35 dollar!).
‘s Avonds komen we aan in Bay of Islands, in het dorpje Paihia. Hier maken we de volgende morgen een mooie wandeling langs de kust. Daarna rijden we via Whangarei en Waipu Cove terug naar Wuarai. Hier koken we een lekker pastaatje voor onze favoriete koeienboer Wayne, die ons heeft uitgenodigd voor een hangi. Deze vindt de volgende dag plaats bij Tim; een van onze Ruawai maatjes die bij, jaja, AGCO werkt. Een oud-collega van Joep dus.

Op vulkaan Toka Toka of Maungaraho

Voordat we aan de hangi beginnen, beklimmen we nog even de twee oude vulkanen die in de buurt liggen. Het zijn mooie en niet al te lange wandelingen die een mooi uitzicht bieden over de omgeving. Hierna gaan we naar Tim’s huis, waar de fik al is aangestoken. Een Hungie is een traditionele Maori maaltijd. Vlees en groenten (en zelfgemaakte custardcake!) worden samen met super hete stenen in een gat in de grond gelegd. Dit wordt vervolgens afgedekt met natte doeken en dan aarde. Net voordat het gat helemaal dicht gaat, wordt er nog water ingegooid; het resultaat is een natuurlijke stoomoven. Dan begint het wachten. Drie uur zeggen ze en we zijn al best hongerig, dus dat is best lang. Tijdens het wachten sneuvelen er aardig wat flesjes Speicht, het favoriete biertje van de kiwi’s.
Na 4 (!!) uur is het dan eindelijk tijd om de schop er bij te pakken en de maaltijd te excaveren. Gelukkig is het vlees goed gaar en de puddingcake smaakt ook heerlijk. De volgende dag helpt Tim ons om het roestgaatje in onze bus te fixen (glasvezelwas blijkt helaas niet geacepteerd te worden voor de APK). Zoals vaak met roestgaatjes wordt het tijdens het maken steeds groter, maar het komt allemaal best goed.

Huishond van Tim

‘s Middags gaan we nog ergens vissen vanaf een pier en Angelique vangt 3 snappertjes! Ook bezoeken we het Kauri museum, waar we veel over de historie van Nieuw-Zeeland en de hout industrie leren. Voordat we Ruawai verlaten, gaat Joep nog met Tim naar een traktor met problemen. Echt grappig dat we hier bij een AGCO man terecht komen. Angelique houdt ondertussen Kyla (Tim’s vrouw) en hun drie kinderen gezelschap en jaagt af en toe een ondeugend schaap het huis uit (!?). Om de superaardige mensen in Ruawai te bedanken voor de gezelligheid en hulp koken wij ‘s avonds een lekker maaltje voor ze.

Een heet bad

Na een gezellige avond verlaten we Ruawai weer en na een korte stop in Auckland rijden we door naar het Coromandel schiereiland. Hier is Hot Water Beach; een plek op het strand waar bij eb heet water door het strandzand omhoogsijpelt. Het strand is vol met mensen die kuilen graven (ja, we spotten ook enkele Duitsers) en zo hun eigen bad maken. Het zoete, hete water moet wel gemengd worden met zeewater, want anders is het te warm. Angelique pikt een kuil in en geniet van het hete bad (en rent af en toe de zee in om af te koelen!).
Bij onze lunchstop worden we geconfronteerd met een iets minder leuke kant van Nieuw-Zeeland; de beruchte autoinbraken. Op een parkeerplaats staan vijf auto’s met ingeslagen ruiten. Het is pas net gebeurd en de eigenaren die terug komen van een wandeling, balen er flink van. Na een lange rijdag arriveren we ‘s avonds bij onze Couchsurf host Terence in Taupo.