Morning Glory en een (on)tembare mud crab

Armpje bruinen

We beginnen onze rit op de Savannah Way in het kleine dorpje Borroloola, waar voornamelijk aboriginals wonen. Hier komen we op de camping Jeremy tegen, een jonge Fransoos met rossige dreads, die dikke pech heeft met zijn auto. Helaas kunnen we hem niet helpen. Wel laat hij ons hele stoere filmpjes zien van zijn 4x4 rit op de Old Telegraph road. Dat ging er heftig aan toe, dus het is eigenlijk geen wonder dat zijn auto het heeft begeven. De volgende dag nemen we afscheid en steken we de grens naar Queensland over. Tijd om de klok weer te verzetten. We vinden een mooi plekje voor de nacht en 's avonds verzorgt Angelique het kampvuur en het eten (zoals echt een bushwife!).

Morning Glory in Burketown

De volgende stop is Burketown; bekend van de unieke Morning Glory die hier plaats vindt in oktober en november; mischien hebben we geluk en mogen we dit bijzondere fenomeen meemaken. Er zijn in ieder geval een aantal hanggliders in town, die elke dag hopen op een goede Morning Glory wolk waar ze op kunnen gliden. Burketown is een klein, maar aangenaam dorpje. Het ligt aan een rivier, dus we slaan weer aan het vissen. De gevangen baars en meerval zijn helaas te klein, dus gaan weer terug het water in. Bij een rivier met crocs slaan we ons kamp op (de crocs kunnen blijkbaar niet de hogere rivierbank op klimmen, dus het is veilig?), een mooi plekje. De man bij de Tourist Office heeft veel mooie verhalen te vertellen over de historie van het dorp, mega krokedillen, orkaans en ander onheil. Altijd leuk. Maar wij willen eigenlijk wel eens een van die grote krokodillen zien, dus we gaan op zoektocht bij de rivier. Na een tijdje hebben we geluk en zien we er een paar in het water liggen. Vet!

Barramundi ' gevangen'

De volgende dag doen we weer een vispoging en Angelique heeft beet; na een tijdje in bikini een boek te zitten lezen komt er een visser spontaan een grote barramundi brengen. Lekker!! Ook zetten we een krabbenval uit die we gevonden hebben. Eens kijken of de krabben barramundi restanten lekker vinden. En ja hoor, de volgende morgen checken we de val en er zit een grote mud crab in! Het is een wildebras en hij weet zelfs even te ontsnappen, maar beland even later toch in onze koelbox.

Mudcrab als lunch

We maken een stop bij de Tourist Office voor bereidingsadvies van onze storyteller. Hij wil het beest meteen een tentharing door de mond steken. Maar dit wil Joep liever zelf doen, zodat hij zo lang mogelijk vers blijft... Zo gezegd, zo gedaan en 's middags ligt de delicatesse op ons bord (laten we niet tot in details treden over de voorbereidingen) en het smaakt heerlijk!
De volgende morgen zijn we vroeg uit de veren, want om 6u zou de Morning Glory golf aankomen. We rijden meteen door naar de gigantische zoutvlakte, die net buiten het dorp ligt en zien hier een soort van Morning Glory aan komen rollen. Hij is niet perfect, maar goed genoeg om het idee te krijgen. Daarna zien we er nog twee overrollen. In feite zie je een hele lange horizontaal rollende wolk vanaf de zee landinwaards rollen. Samen met de zonsopgang maakt dit een bijzonder plaatje.
Via Normanton rijden we verder richting Croydon. We slapen langs een oude spoorlijn tussen wild cattle. Gelukkig houden ze zich rustig. Aan het ontbijt telt Angelique de volgende morgen 35!!! muggenbulten. Joep heeft er uiteraard geeneen... Frustratie!

Wild cattle langs de weg

Het landschap onderweg is vrij saai en we zijn blij als we bij Mount Surprise een camping vinden met bijzonder entertainment; de eigenaar heeft een paar slangen en geeft een boeiende presentatie. De slangen worden ook gevoerd en we zien het muisje langzaam door het lange lijf naar beneden zakken. Ook mogen we ze vasthouden en om de nek hangen. Het is een vreemd gevoel om de spieren te voelen bewegen en de huid aan te raken, maar wel gaaf.

Waterpython aaien!

De volgende dag rijden we eindelijk de savanna uit en het superdroge landschap veranderd opeens in groene heuvels met bossen en Friesche koeien! We zijn helemaal perplex; dit zijn dus de Tablelands. Wat een contrast. We bezoeken de Millstream Falls, de prachtige Millaa Millaa Falls en de Zillie Falls. Help, wat een hoop toeristen en jonge backpackers opeens allemaal. Dus dit is de East Coast. We maken nog een stop bij Mount Hypipamee National Park om een krater en de Dinner Falls te zien. We rijden op allemaal kleine slingerweggetjes met grasvelden en subtropische vergetatie. Fijn om weer eens te moeten sturen. In het dorpje Atherton slaan we sinds lange tijd weer eens flink vers groente en fruit in. Heerlijk, dat hebben we gemist in de outback!