Puinstad Christchurch en Castle Hill's boulders

Centrum van Christchurch

In Christchurch vinden we een fijn hostelletje met hottub en sauna (waar we vervolgens elke avond gebruik van maken, heerlijk deze luxe!). Nadat we snel een mooie advertentie in elkaar flanzen en op internet plaatsen, kunnen we de stad verkennen.

Marco spot Joep

We schrikken ervan hoe het er allemaal bij ligt. Vooral van het centrum is niet veel over na de aardbeving in 2011; het is net een oorlogsgebied vol ingestorte gebouwen, veel leegstand, kale vlaktes, en flatgebouwen die tegen de grond gaan.
Het hele centrum is afgesloten voor alle verkeer en er wordt overal hard gewerkt aan de wederopbouw. Hier en daar worden er al nieuwe hippe shopping centrumpjes uit de grond gestampt. Het blijft alleen jammer van de nogal deprimerende omgeving.

Castle Hill bouldergebied

Op zondag bezoeken we de bekende Riccarton Market in Christchurch, waar we lekker rondslenteren en wat eten bij een van de kraampjes. Ondertussen gaat het goed met de autoverkoop. Er komen verschillende telefoontjes binnen en op dag twee is de bus al verkocht!
Terwijl we wachten tot het geld op onze rekening staat, maken we nog een laatste dagtrip met ons voertuig. We hebben namelijk een jonge Italiaan, Marco, ontmoet in het hostel, die maar liefst twee (!?) crashpads rondzeult in Nieuw-Zeeland.

Met onze vriendelijke Italiaan
Marco op een boulder

Hij heeft ook een topo van bouldergebied Castle Hill, dus we nodigen hem uit voor een ritje en spenderen een dag in het prachtige bouldergebied, dicht bij Arthur's Pass. Supergaaf! Maar veel boulders zijn wel erg hoog...! En een spierpijn dat het ons de volgende dagen oplevert...!

Daarna overhandigen we de bus aan de nieuwe eigenaar en kunnen we onze vluchten boeken. Dag Christchurch, hallo... ?

Gruwelijk hard downhillen en vechtende zeeleeuwen

Angelique en
Bo

Na de gletsjers gezien te hebben, cruisen we de volgende dag rustig door naar Wanaka; een stadje dat 'World Famous in New Zealand' is vanwege Puzzle World. Niet alleen voor kinderen dolle pret; ook wij vermaken ons hier prima met allemaal moeilijke (frustrerende) puzzels en gezichtsbedrog trucjes. Ja, we hebben zelfs een vol uur in een doolhof doorgebracht. Heel onderhoudend dus.

Downhillen

Daarna tuffen we door naar Queenstown om Bo (ex-Limburgerster? Of Ozzie...?) te verrassen, die hard aan het werk is bij Happy Travel. 's Avonds drinken we een paar pintjes met haar en haar maatje Eoin, die toevallig net op bezoek is vanuit Australie. Erg gezellig!

Onze ride aan het strand

In de No-Camping zone van Queensland vinden we toch een fijn plekje voor de nacht en de volgende dag zitten we bij Happy Travels te Skypen met jarige job pa Jacobs. Erg grappig om even de zwaai-ronde te maken met de visite. We maken er een rustig dagje van en 's avonds eten we bij de Thai met Bo en Eoin en na een biertje en een paar spannende potjes pool duiken we weer ons nest in.
Goed uitgerust en na een flink ontbijt ontmoeten we Bo en Eoin weer, ditmaal in sportieve uitrusting, want we gaan downhillen!

Mooie zuidkust

We krijgen een paar super voor- en achter geveerde mountainbikes, worden van top tot teen gehuld in beschermende kleding, gaan vervolgens met een skilift de berg op en daar staan we dan allemaal heel cool op een rijtje. Dus... klaar om te beginnen (met de beginnersroute uiteraard)!
Tering, wat is dit lijp! Zoef, zoef, gaat het rakelings langs bomen en afgronden, superscherpe bochten door, bulten, gaten en hardstikke stijl omlaag!! We staan helemaal stijf van de adrenaline. In de eerste ronde maakt Bo een mooie sliding en doet hierbij paarse dijbenen op. Dit doet flink pijn, maar ze is een bikkel en stapt weer op de fiets om verder naar beneden te jagen. Na zes rondes zijn we goed gaar en is het tijd voor een drankje in de zon. Even bijkomen van deze kick-ass activiteit!

Milford Sound

's Middags nemen we afscheid en rijden verder naar Te Anau; een mooi plaatsje aan een gigantisch meer. Vanuit hier rijden we de volgende morgen naar Milford Sound. Dit is een prachtige route langs meren, bossen en hoge bergen. We maken een paar stops om van het uitzicht te genieten en wandelen in twee uur naar Key Summit (dit is een stuk van de bekende Routeburn Track). Heel mooi.

Key Summit

Ook Milford Sound levert een mooi uitzicht op met hoge fjorden en helder water. Prachtig allemaal! 's Avonds kamperen we in de bossen en maken een kampvuurtje om gevulde aubergine te koken met gepofte aardappelen.
Via de zuidkust rijden we de volgende dag door naar Invercargill om nieuwe slippers te kopen voor Joep (er is er ergens eentje uit de bus gevallen en Joep gaat natuurlijk niet op blote voeten in openbare douches staan!).

Zeeleeuwengroet

Bij Curio Bay strijken we neer voor de avond en hier zien we bij de ruige rotsenkust yellow eye pinguins! Erg schattig. De volgende dag rijden we verder langs de kust en zien we bij Nugget Point zeeleeuwen en elephant seals. Gave beesten die zich lomp voortbewegen en onderling ruzie maken. We stoppen ook bij de Moerakai Boulders; hier liggen hele grote stenen knikkers op het strand. Een bijzonder natuurverschijnsel. Na nog een nacht op een camping bij Herbert met een tamme haan rijden we de volgende dag onze Nieuw-Zeelandse eindbestemming Christchurch in (hopen we)!

Baardmos en zandmonsters



Queen Charlotte Sound

De ferry brengt ons in drie uur naar Picton. Vooral de aankomst is tof door de Queen Charlotte Sound; een schitterende baai. Via een mooie kustweg rijden we via het gezellige dorpje Nelson naar het Kahurangi National Park. Het laatste stuk is een bergweggetje ohne ende, heel stijl en vooral ook heel smal. 

Kahurangi National Park

Gelukkig is de rit de moeite waard, want het is hier prachtig. We vinden een berghut aan de Cobb River en Joep slaat meteen een hengeltje uit om forel te vangen. De locals zijn allemaal aan het vliegvissen (dit ziet eruit als vissen met een lasso!?) en hebben hier meer succes mee. In de berghut overnacht ook de 16-jarige Joe, die in zijn uppie met een groot geweer aan het jagen is op herten. Uiteraard gaat Joep 's avonds laat nog een jaagrondje maken met Joe, maar de herten laten zich niet zien.
De volgende morgen maken we een wandeling over een bergpas waar zelfs een beetje sneeuw ligt en we lopen door Lord-of-the-Rings bossen met baardmos en zo, heel apart. Terug bij de hut warmen we weer op met een lekker soepje en buurten we met de nieuw bezoekers; een stel Fransen en een vrolijke Taiwanese.

Zeehondje overhoop kayakken

's Nachts is het akelig koud in de bus, dus we moeten een extra slaapzak gebruiken! Na een ontbijtje in de zon lopen we de volgende dag naar het Cobb lake; een lekker wandelingetje van zes uur. Na een goede nachtrust rijden we terug naar Motueka, waar we bij een rustig hostel neerstrijken en de beentjes wat rust gunnen. 


Abel Tasman National Park

We zijn hier vlak bij het Abel Tasman Nationaal Park, dus we huren een kayak en peddelen de volgende dag langs de kust met mooie strandjes en naar eilandjes, waar zeehonden zitten. We graven ook weer wat schelpjes op voor de lunch: Pasta Vongole! Een beetje verkleumd stappen we aan het eind van de dag weer uit de kayak en bezoeken op de terugweg nog snel de Split Apple Rock voordat we bij het hostel in de jaccuzzi springen met een biertje. Oeh, en dat is lekker! 
's Avonds op de bank nog een filmpje gekeken -gewoon, omdat het kan-. We worden het busjesleven zo langzaam aan wel een beetje moe, dus dan is de luxe van een bank, een tv, een keuken, vier muren en een dak soms wel genieten.


Franz Josef Glacier

Na een bezoek aan Greymouth belanden we vervolgens bij Lake Mahinapua, waar we een fantastisch uitzicht hebben op besneeuwde bergen van de Southern Alps. De natuur van Nieuw-Zeeland is belachelijk mooi, maar godsamme, wat zitten hier veel zandvliegjes! De kleine monsters zijn niet weg te slaan en prikken er flink op los, dwars door de kleren heen en zelfs op je gezicht, grrr.



View vanaf Gillispies Beach

Na nog een poging tot forelvissen, rijden we de volgende morgen naar de gigantische Franz Jozef gletsjer (12km lang). Een wandeling van een uur brengt ons tot 500m meter van de voet van de gletsjer. Daarna bezoeken we ook de Fox gletsjer (13km lang), waar je tot 200m kunt naderen. Ook deze is erg imposant. Daarna rijden we naar Gillespies Beach om te kamperen. Joep slaat hier weer een hengeltje uit -samen met onze Singaporese buurjongen, die sportvisser blijkt te zijn- en probeert avondeten te vangen. Angelique nestelt zich met een boek, chocolade en wijn in een stoeltje in het avondzonnetje. Verschil moet er zijn, toch?

Rokende vulkanen bedwingen en lammetjes castreren

Tongarino Alpine Crossing

Bij onze couchsurf host Terence logeert ook nog een jonge Zwitser, Thibaud. Hij is te voet in Taupo aangekomen, nadat hij was verdwaald in een bos en ongeveer 40 km had gelopen met zijn rugzak. Hij ligt al te pitten; helemaal gaar! Na het avondeten en wat buurten met Terence gaan we ook slapen.
Tijdens het ontbijt op 26 oktober krijgen we het verschrikkelijke bericht dat Anna Campiche, een van onze fijne klimmaatjes en vriendin, tijdens een bergtocht in Wales, UK, ten val is gekomen en daarbij om het leven is gekomen. Het nieuws blijft de hele dag bij ons en dat zal de komende tijd nog wel zo blijven...

Mount Tongarino

In de buurt van Taupo ligt de Tongariro vulkaan. We besluiten om de Tongariro Alpine Crossing te doen, deze hike is ongeveer twintig kilometer en voert langs twee kraters die recent nog zijn uitgebarsten. Hierdoor heeft de rots allerlei felle kleuren en komt er hier en daar nog stoom uit de grond.

Rokende vulkaan!

De wandeling is een enkele tocht en daarom gaan we terug liften. Eerst staan we samen langs de weg, maar niemand stopt. Dan besluiten we Angelique alleen aan de weg te zetten om dan het busje te halen. De eerste auto (met drie kerels) stopt direct, en ze willen joep ook nog wel meenemen. De heren hebben de hele dag op het meer forel gevist -de flinke boot hangt achter de auto- en bij het uitstappen krijgen we nog een flinke forel mee. Een super lift dus! 's Avonds staan er twee gegrilde kippen op tafel (bedankt, Terence!) en een gegrilde forel, heerlijk. Omdat Thibaud jarig is, gaan we daarna nog op stap in Taupo. Het is gezellig, dus het wordt een latertje!

Weer veilig!

De volgende dag is dan ook een echte zondag; uitslapen en bankhangen/internetten. Op maandagmorgen skypen we met Blerick, we hebben precies twaalf uur tijdsverschil nu.Daarna rijden we een flink stuk zuidelijk en na een lange, maar mooie autorit vinden we een rustig kampeerplekje. De volgende dag maken we er weer een rijdag van en bezoeken we de zeehonden aan de zuidkust in de buurt van Martinborough. Je ruikt ze al van een afstandje!

Seabird

We beklimmen ook nog 250 trappen naar een vuurtoren en daarna rijden we naar onze volgende Couchsurfhost: Brian, een taxi chauffeur die vooral Duitsers host (hij houdt van Duitsers, zoveel is ons wel duidelijk) en hij houdt ook wel van een biertje. Hij woont midden tussen de bergen, echt een prachtige plek, maar wel minimaal een half uur rijden van het dichtstbijzijnde dorp. Zijn wekker gaat om 02u00, waarna hij naar Wellington rijdt om taxi te rijden tot 16u00. Wij draaien ons nog even om...

Lieve lammetjes

Na een ontbijtje in de zon met uitzicht op een rivier en weilanden met koeien en paarden -heel vervelend dit- rijden we naar een prachtig strand met zwart zand. Joep probeert hier te vissen met een werphengel in een wetsuit, duikbril op de neus en een groot mes en zelfgemaakte kreeftspeer in de hand (tot groot vermaak van Angelique). Ondanks dit alles geen vis!
's Avonds maken we kennis met Brian's buurman; een schapenboer die de volgende dag een klusje voor ons heeft. Ongeveer 200 lammetjes moeten gemerkt worden. We willen natuurlijk wel helpen, dus de volgende morgen staan we paraat! Joep moet de lammetjes oppakken en op een soort rails plaatsen, de vader van boer Mike knipt dan een driehoek uit hun oor en Angelique geeft ze met een spuitpistool een ontwormmiddel en schuift ze door.

Onder het lammetjesbloed!

Boer Mike castreert vervolgens de lammetjes en doet een elastiekje om de ballen (ieks!) en knipt de staart af met een door een gasvlam verhitte tang. Vervolgens wordt er nog ontsmettingsmiddel en anti vliegenspray op de wond gespoten. Tweehonderd lammetjes later zijn we weer wat NZ dollars en een ervaring rijker.
We wassen nog onze kleren (Angelique zat helemaal onder de bloedspetters!) en rijden naarna door tot Windy Wellington, waar we 's avonds midden in de stad in onze bus slapen. Morgen naar het zuideiland!