Rokende vulkanen bedwingen en lammetjes castreren

Tongarino Alpine Crossing

Bij onze couchsurf host Terence logeert ook nog een jonge Zwitser, Thibaud. Hij is te voet in Taupo aangekomen, nadat hij was verdwaald in een bos en ongeveer 40 km had gelopen met zijn rugzak. Hij ligt al te pitten; helemaal gaar! Na het avondeten en wat buurten met Terence gaan we ook slapen.
Tijdens het ontbijt op 26 oktober krijgen we het verschrikkelijke bericht dat Anna Campiche, een van onze fijne klimmaatjes en vriendin, tijdens een bergtocht in Wales, UK, ten val is gekomen en daarbij om het leven is gekomen. Het nieuws blijft de hele dag bij ons en dat zal de komende tijd nog wel zo blijven...

Mount Tongarino

In de buurt van Taupo ligt de Tongariro vulkaan. We besluiten om de Tongariro Alpine Crossing te doen, deze hike is ongeveer twintig kilometer en voert langs twee kraters die recent nog zijn uitgebarsten. Hierdoor heeft de rots allerlei felle kleuren en komt er hier en daar nog stoom uit de grond.

Rokende vulkaan!

De wandeling is een enkele tocht en daarom gaan we terug liften. Eerst staan we samen langs de weg, maar niemand stopt. Dan besluiten we Angelique alleen aan de weg te zetten om dan het busje te halen. De eerste auto (met drie kerels) stopt direct, en ze willen joep ook nog wel meenemen. De heren hebben de hele dag op het meer forel gevist -de flinke boot hangt achter de auto- en bij het uitstappen krijgen we nog een flinke forel mee. Een super lift dus! 's Avonds staan er twee gegrilde kippen op tafel (bedankt, Terence!) en een gegrilde forel, heerlijk. Omdat Thibaud jarig is, gaan we daarna nog op stap in Taupo. Het is gezellig, dus het wordt een latertje!

Weer veilig!

De volgende dag is dan ook een echte zondag; uitslapen en bankhangen/internetten. Op maandagmorgen skypen we met Blerick, we hebben precies twaalf uur tijdsverschil nu.Daarna rijden we een flink stuk zuidelijk en na een lange, maar mooie autorit vinden we een rustig kampeerplekje. De volgende dag maken we er weer een rijdag van en bezoeken we de zeehonden aan de zuidkust in de buurt van Martinborough. Je ruikt ze al van een afstandje!

Seabird

We beklimmen ook nog 250 trappen naar een vuurtoren en daarna rijden we naar onze volgende Couchsurfhost: Brian, een taxi chauffeur die vooral Duitsers host (hij houdt van Duitsers, zoveel is ons wel duidelijk) en hij houdt ook wel van een biertje. Hij woont midden tussen de bergen, echt een prachtige plek, maar wel minimaal een half uur rijden van het dichtstbijzijnde dorp. Zijn wekker gaat om 02u00, waarna hij naar Wellington rijdt om taxi te rijden tot 16u00. Wij draaien ons nog even om...

Lieve lammetjes

Na een ontbijtje in de zon met uitzicht op een rivier en weilanden met koeien en paarden -heel vervelend dit- rijden we naar een prachtig strand met zwart zand. Joep probeert hier te vissen met een werphengel in een wetsuit, duikbril op de neus en een groot mes en zelfgemaakte kreeftspeer in de hand (tot groot vermaak van Angelique). Ondanks dit alles geen vis!
's Avonds maken we kennis met Brian's buurman; een schapenboer die de volgende dag een klusje voor ons heeft. Ongeveer 200 lammetjes moeten gemerkt worden. We willen natuurlijk wel helpen, dus de volgende morgen staan we paraat! Joep moet de lammetjes oppakken en op een soort rails plaatsen, de vader van boer Mike knipt dan een driehoek uit hun oor en Angelique geeft ze met een spuitpistool een ontwormmiddel en schuift ze door.

Onder het lammetjesbloed!

Boer Mike castreert vervolgens de lammetjes en doet een elastiekje om de ballen (ieks!) en knipt de staart af met een door een gasvlam verhitte tang. Vervolgens wordt er nog ontsmettingsmiddel en anti vliegenspray op de wond gespoten. Tweehonderd lammetjes later zijn we weer wat NZ dollars en een ervaring rijker.
We wassen nog onze kleren (Angelique zat helemaal onder de bloedspetters!) en rijden naarna door tot Windy Wellington, waar we 's avonds midden in de stad in onze bus slapen. Morgen naar het zuideiland!