Home sweet home! Back to reality.

En daar landen we dan op zondag 26 mei om 5u30 op Duitse bodem! Vanaf hier stappen we met een lekkere, bruine boterham in de sneltrein naar Düsseldorf. Daar staan onze ouders ons op het station op te wachten. Ze zien er nog goed uit! Gelukkig heeft pa Kerstjens een extra jas bij zich voor Angélique, want die heeft het maar koud met dit temperatuurverschil van 20 graden. We rijden eerst naar het nieuwe huis van de familie Jacobs. Tijdens onze reis zijn ze verhuisd, dus we zijn erg benieuwd. Hier aangekomen staat er een welkoms comité van vrienden te zwaaien in de kou. Een keileuke verrassing!! Snel naar binnen voor zelfgemaakte appeltaart, Limburgse vlaai en koffie. Dat hadden we wel gemist. En daarna is het alweer tijd voor een borrel, want we zitten met een jetlag van -6 uur, dus haal die bier- en wijnglazen maar tevoorschijn! Er komt nog meer familie langs en 's avonds gaan we naar huize Kerstjens om de zwangere zus te omhelzen en nog meer vrienden te zien. 

Het is voor ons gevoel eigenlijk net alsof we helemaal niet zo lang zijn weggeweest. Heel raar, hoe snel het went en hoeveel alles hetzelfde is gebleven. Een paar dingen zijn wel veranderd:
- Er zijn heel, veel baby's geboren :)
- Er zijn veel mensen verloofd of getrouwd :)
- Er zijn een aantal mensen verhuisd :)
- Er zijn een paar mensen met een nieuwe liefde :)
- Er zijn helaas ook een paar dierbaren overleden :(

De rest van de week zijn we goed bezig met onze inburgering:
- Herinschrijving bij de gemeente
- Zorgverzekering en andere papierkraam regelen
- Bezoek aan onze klimvrienden bij Klimtuin de Fliegerhorst
- Klimmen en rennen om de conditie weer op peil te krijgen
- Bijkletsen met vrienden en uit ons dak gaan op onze eerste festivals na lange tijd

En dan is er natuurlijk onze nieuwe hobby: solliciteren! We krijgen geen uitkering (tja, we hebben destijds zelf ons ontslag genomen), dus we gaan er flink tegenaan in de hoop een leuke nieuwe baan te vinden.
Wat ons verder nog opvalt:
- De natuur is prachtig groen in Nederland en we genieten van karakteristieke, authentieke, historische gebouwen en boerderijen
- We staan te kijken van de algemene onbeschoftheid van mensen en het woeste gedrag in het verkeer
- Nederlands bruin brood met kaas is het allerlekkerste
- Het is heel fijn om weer een klerenkast vol kleren en schoenen te hebben
- Het is mooi om te zien hoe Nederlanders genieten als het mooi weer is
- Fietsen is te gek

Stinky tofu, flubberige tofupudding en een leuk vooruitzicht!

Met Shawn bij Hans op de bank

Tainan is best een leuke stad. We lopen door de stortbuien heen naar de oude stad en 's avonds gaan we met Hans, onze sportieve CS-host, en zijn US-collega George eten in de universiteitswijk. Er staan onder andere dagverse oesters en dumplings op het menu.

Fietsen in Tainan

Hans heeft twee racefietsen die we mogen lenen. Supergaaf, dus de volgende dag rijden we een flink eind langs de kust omhoog en via het oude centrum van Tainan weer terug. 's Avonds ontmoeten we Shawn, een jonge Singaporees die ook bij Hans verblijft. Hij heeft iets lekkers meegenomen om te snacken: de Taiwanese delicatesse genaamd stinky tofu. Getverderrie, wat is dat vies! En ja, het stinkt ook.

Lunchen tijdens stortbui

Shawn vindt alles spannend, want hij is voor het eerst en alleen op reis. Hij zit dan ook met open mond naar de verhalen van Hans en ons te luisteren, wat erg grappig is.
De volgende dag fietsen we het heuvelachtige binnenland in. Het is hier ontzettend groen en er groeien bananen, mango's en ananassen naast de rijstvelden. Angélique is bekaf van het bergop fietsen in deze hitte. Vermoeiend! We timen de lunch perfect en zitten droog op een terrasje te eten, terwijl er een stortbui passeert.

Oud huisje bij zoutmeren Tainan

Helaas blijft het regenen, dus we springen bij thuiskomst snel onder de douche en 's avonds nemen we de bus naar het centrum om sushi te eten en wat rond te wandelen; zoals overal in Taiwan is het 's avonds druk en gezellig op straat.

Oud vs modern in Taipei

De volgende dag springen we -na een lekkere hotpot lunch met Hans- in de bus naar Taipei, waar we 's avonds weer met onze vriend Shao gaan eten. We blijven de laatste paar nachten in zijn appartement slapen en bezoeken overdag nog een paar wijken en markten die we nog niet gezien hadden.

We hebben warempel prachtig weer en het zonnetje schijnt!
Op onze laatste avond neemt Chao ons mee naar een populair restaurantje. Als we daarna op zoek gaan naar een kroeg (dat dachten wij tenminste), komen we uit bij een tofu-pudding restaurantje. Hier zit het stampvol met jongeren, die aan het eind van hun avondje uit nog even iets 'lekkers' eten.

Flubberige tofupudding eten
met Shao

We vinden het er niet al te smakelijk uit zien (less: zeer onsmakelijk), maar delen toch maar een beker uit beleefdheid, omdat Shao beweert dat het een typisch Taiwanese bezigheid is. Er drijven allemaal vreemde, kleurrijke, flubberige dingen in en het is ontzettend zoet.

Wenstegels bij
Confusius tempel

Daarna lopen we nog naar Shao's geheime Taipei-juweeltje in het Peace Park; een mooi monument voor een eervolle weduwe die nooit een nieuwe partner heeft genoten. We vinden de gedachte erachter een beetje omstreden, maar bedanken Shao vriendelijk voor zijn persoonlijk samengestelde avondprogramma.
Terug thuis ligt iedereen op bed en Angélique brengt stilletjes een nachtelijk bezoek aan het toilet om alle flubber er weer uit te gooien. Niet goed!

Straatbeeld Taipei

De volgende dag pakken we onze bescheiden backpack in, nemen we afscheid van Shao en maken we onze laatste metro rit en busrit door zonnig Taipei.

Onze reis zit erop. Na een jaar en dik zeven maanden hebben we geen nieuwe reisbestemming meer in het vooruitzicht. We hebben even genoeg gezien van de wereld en kijken er naar uit om terug naar huis te gaan.

We stappen in het vliegtuig naar Shanghai (waar zieke Angélique nèt voor het opstijgen nog even een vers zakje **** aan de steward overhandigd, uit angst voor ontploffing van het zakje door de luchtdruk tijdens het opstijgen...). Hier hebben we na een paar uur onze aansluiting naar... Frankfurt International. 

>> Foto's Taiwan <<

Wandelen tussen beren en een buikschuiver in de regen

rijstvelden

Op naar Yuli dan! Een aangenaam klein plattelandsdorpje, waar de Walami trail begint. De Japanners hebben deze vroeger aangelegd, dwars door de bergen. Het is een mooie dag, dus we huren fietsen en rijden langs groene rijstvelden naar de lokale politie van het Yushan National Park om mountain permits aan te vragen. We moeten flink wat papieren invullen en krijgen het idee dat we aan een soort Nepalese basecamp track gaan beginnen...

junglebrug Walami trail

De volgende dag gaan we met een scootertje naar het begin van de wandeling. We hebben geluk, want de zon schijnt aan een blauwe hemel. Geweldig! We wandelen over een smal bergpaadje door tropische jungle en zien onderweg apen, een kameleon en een soort grappige, rode pandaatjes. Plaatselijk worden we doof van het gegil van cicades. Wat kunnen die een kabaal maken!

Beren en wespen op de route!

Ondanks de vele waarschuwingsborden zien we (helaas) geen beren. Zo'n 7,5 uur later zijn we retour en tijdens onze laatste kilometer begint het toch nog te regenen. Ach, we kunnen ook wel een douche gebruiken.
Brak van de spierpijn brengt een trein ons de volgende dag naar Chishang. Na een rondvraag bij vriendelijke locals, blijkt het onmogelijk om per bus via het binnenland naar de westkust te gaan. De weg die op onze kaart staat, blijkt te slecht. 's Avonds verblijven we in Taitung. Hier fietsen we de volgende dag de stad in, die-hard in de korte broek door de regen. Best verfrissend in deze hitte.

Chishang station

We rijden naar de kust met zwarte stranden en rijden door een groot park. Hier glibbert Angelique met haar slippers van de natte pedalen af en maakt een flinke buikschuiver. Aargh! Met bebloede knieën, elleboog, buik en pols lassen we een koffie pauze in op het terras bij de 7/11, onze nieuwe favoriete toko in Taiwan. Na een heftige onweersbui rijden we terug naar het hotel. Die avond proberen we bij een lokaal restaurantje kip ingewanden. Verrassend vlezig en smakelijk. We vinden het best o.k. dat ze hier alles van een dier opeten als ze het slachten. Daar kunnen we in Nederland nog wat van leren.

Lotus Pond Kaohsiung

Doorweekt (jawel, wederom regen) stappen we de volgende morgen in de trein naar Pingtung. Weer een grote stad om te verkennen. We ontdekken hier de sushi express, lekker vers en goedkoop! We willen vanuit hier een nationaal park in, maar wederom wordt het ons afgeraden ("No, no, dangerous!"). Dju! Dan de volgende dag maar weer door naar Kaohsiung, de 2e stad van Taiwan.

Paard met mooi strikje

Voor de verandering worden we hier nog eens een keer flink natgeregend. We verkennen deze vrij moderne, typisch Aziatische stad en Angélique probeert 's avonds een oester/ei-bal; een erg lekkere snack! Je kunt hier ook slang eten op de night market, maar die laten we liggen. En grote garnalen worden levend gegrild, wat ook niet erg plezant is om te zien. Nadat we de volgende dag nog wat dingen hebben bekeken, waaronder de Lotus Pond (een grote meer met tempels eromheen) nemen we de trein naar Tainan.

Varkensoren eten, gaarkoken in de hotspring en veel nattigheid

Alles wordt gesealed, ook koffie

...Taiwan! Onze laatste bestemming, waarna we over drie weken eindelijk weer op Nederlandse (of Duitse?) bodem hopen te landen. Na een lange nacht op Singapore airport met een bezoekje aan de vlindertuin en een stoelmassage, landen we in de Taiwanese hoofdstad Taipei. Wow, wat is het hier warm en klam!

Een demonstratie poep
wegspoelen op de markt

We ontmoeten onze nieuwe CS-host Chao, die ons 's avonds in een buurtrestaurantje onze eerst Taiwanese maaltijd voor zet; varkensoren. Gelukkig kunnen we die wegspoelen met Taiwan Beer.De volgende dag bezoeken we de suburb Tamsui, waar een kermisachtige markt is met veel gekke spelletjes, snacks, torenhoog softijs en een fort dat ooit door de Nederlanders en Spanjaarden is gebouwd. We slenteren een beetje lam rond, want het is 30 graden met 90% luchtvochtigheid. Oef! Na nog wat sightseeing in Taipei (het is niet moeders mooiste, deze stad) ontmoeten we Chao 's avonds op een studenten night market.

Straatbeeld Tamsui

Het is interessant om hem te horen praten over de werkcultuur hier en over de kijk van Taiwanezen op ons 'luie Europeanen'.

Uhh, hier kwamen wij net uit?

De volgende dag regent het keihard, dus we gaan wat electronica spul checken. Het is niet echt goedkoper hier. Verder onderzoeken we de Taiwanese cuisine en eten dumplings, drinken pearl milk tea (mierzoete thee met heel veel melk, ijs en jelly snoepjes erin) en 's avonds eten we allerlei snacks op de grote Shilin night market.De volgende dag nemen we de trein naar Kentung. Vanuit hier rijden we per bus naar het Yeliou Geopark, dat bekend staat om haar kalksteen kust. We stuiten hier op busladingen toeristen die op de foto gaan met rotsen genaamd 'peanut' en 'dragon's head'. Wij maken een flinke wandeling, zien veel mooie vlinders en eten daarna heerlijke verse vis.Terug in Keelung verkennen we de stad (in de regen) en daarna neemt Yaya (CS-host) ons mee naar haar huis. Hier kookt haar moeder beef noodle soup voor ons, die we opeten in gezelschap van drie (te) aanhankelijke honden.

Yeliu kalksteenkust

Pearl tea, wederom gesealed

De volgende morgen reizen we naar Jiouxi; fameus om de hotsprings van 58 graden. We vluchten voor de regen en boeken een spa. Even later liggen we te verdampen in een stenen bad in ons eigen badkamertje, pal aan de straat. Niet helemaal zoals we het ons voorstelden, maar wel lekker. Helemaal gaargekookt stappen we daarna in de trein naar Yilan, waar we een hotel vinden. We bezoeken de lokale nachtmarkt, drinken een vers fruit sapje van een oud vrouwtje en eten bij een buffet restaurantje, waar veel locals hun take-away avondmaaltje bijeen zoeken (zelf koken doet bijna niemand). Lekker!

Straatbeeld Keelung

Er is verder vrij weinig te zien en te doen met dit hete, natte weer. We wilden vanuit hier het binnenland in naar Snow Mountain, maar de weg bleek onbegaanbaar. Jammer. Per trein gaan we verder naar Hualien. Het uitzicht veranderd van bebouwing (lees: betonnen blokken) naar mistige, groene bergen aan de ene kant en kust met zwarte zandstranden aan de andere kant. In Hualien aangekomen horen we dat de Taroko gorge is afgesloten. Dit is nogal een teleurstelling, want we wilden graag de natuur in voor een stevige hike. En deze kloof is het toeristische hoogtepunt van Taiwan... Hualien zelf is weer een grote, betonnen stad en we worden voor de zoveelste keer kletsnat geregend. Kom op Taiwan, laat je eens van je mooie kant zien. En de zonnige kant!

Murphy's Law steekt de kop op tijdens de autoverkoop

Terug in Perth wassen we meteen de auto van binnen en buiten en plaatsen een internetadvertentie op Gumtree. Laat de telefoontjes maar binnenstromen...! De volgende dag is het ANZAC day, een public holiday. ANZAC day is een soort herdenkingsdag (ANZAC staat voor Australian and New Zealand Army Corps). Op ANZAC day worden er ANZAC cookies gegeten; het meest traditionele Australische koekje. Wij dragen ook ons steentje bij; Angelique en Ella bakken een stapel van deze lekkere koekjes voor de BBQ die we 's middags met hun vrienden houden in het park. We zijn niet de enigen met dit idee; half Perth is met familie en al naar het park gekomen voor een picknick.

Biertjes proeven

De volgende dag rijden we met een berg printjes naar Perth om de advertentie in alle hostels op te hangen. Exposure, exposure! Op zondag gaan we in Fremantle eerst bij onze baas Glenn op de koffie en daarna ontmoeten we Ronan, Adelaine en Frank op de markt. We eten een hapje bij de foodcourt en daarna krijgen we op het terras van de Little Creatures brouwerij (en ja, wij waren hier al eens geweest, sjjt!!) een dienblad met 30 glaasjes om te proeven. Cheers!

Little Creatures

Ondertussen komen er af en toe mensen naar de auto kijken, maar het loopt geen storm. Pff, we zijn gewend dat onze auto's binnen een dag verkopen, dus dit valt even tegen. Op 30 april volgt Angelique stiekem toch een beetje de activiteiten rondom de inhuldiging van Willem-Alexander (het komt zelfs op het nieuws!) en 's avonds hebben we een BBQ met de Frenchies, Frank en Ella op Scarborough Beach met een kleurrijke zonsondergang. 

Sunset BBQ

De west coast heet niet voor niets de Sunset Coast! 
De volgende avond hebben we een etentje met onze oud-collega's in Perth; eerst Mexicaanse tapas eten bij La Cholita en daarna drankjes bij de Mechanical rooftop bar. Ronan en Adelaine komen ook langs en het is erg gezellig. 

Avondje uit met oud-collega's

We gaan Perth nog missen!
Maar het wordt ondertussen ook tijd om van de auto af te kopen, dus we verlagen de autoprijs en dit levert weer nieuwe telefoontje op. Onder andere van Bouke, een Nederlandse jongen. Hij komt kijken en wil de 4Runner wel kopen. Top! We rijden met hem naar Joondalup om bankzaken te regelen en wippen even binnen bij Michael (want toevallig heeft Bouke ook bij hem ge-CS't, net als Ronan, Adelaine, Josje en wijzelf) voor een koffie. Daarna lopen we terug naar de auto, de sleutel gaat erin en... er gebeurt niets. Niets! Dit hebben we nog nooit gehad met deze auto, dus we staan perplex. Heel genant, vooral omdat de nieuwe koper achterin zit! 

Adelaine en wij, Mechanical Bar

Lest we forget.
Tom: for you!

Enfin, even later duwen Angelique en Bouke de wagen aan en hij start meteen. Bij terugkomst ziet Bouke het natuurlijk even iets minder zitten om de papieren te tekenen, dus hij gaat naar zijn hostel en denkt er nog een nachtje overna. Gelukkig krijgen we de volgende morgen een sms dat hij hem toch wil kopen. Super!
Dit is voor ons het signaal om de vlucht naar onze laaste reisbestemming te boeken. We houden nog een laatste, leuke Skypesessie met de familie, nemen afscheid van Ella, Lee en hondje Tjala en stappen in het vliegtuig naar...

Onze reisroute in beeld gebracht

Dankzij Joep hebben we nu onze reisroute in beeld gebracht. Je kunt deze zien door op de button 'Onze reisroute' te klikken, bovenaan deze pagina.

Degene die hem helemaal afkijkt, krijgt... applaus? ;)

Via de pijltjes linksboven in het beeldscherm is het mogelijk vooruit te spoelen en om way-points verder in de reis te selecteren.

Groetjes!


 

Hooi-, wijn- en lompe boeren

Zandbal!

Frank is toe aan een douche, dus we beginnen vandaag bij Waterfall Beach, waar hij met kleren en al onder de waterval stapt. Daarna spelen we bij Elephant Rocks een tijdje met de frisbee en bij Greens Pool verzinnen de jongens een zandballen spel. Boy will be boys.

Zandmannetje

Adelaine en Angelique verzinnen de 'straf' voor de verliezer: een zandbegrafenis. En Joep is de pineut :) Tegen de avond worden we op onze geplande gratis kampeerplek verrast met een bord: 1000 AD boete voor kampeerders. We volgen dan maar weer een 4WD track richting strand. Als we het ons net ergens gemakkelijk willen gaan maken, komen er opeens een paar auto's van het strand af. Oeps! Een oude boer met kleinzoon stopt en weet ons te vertellen dat we niet de allerbeste plek hebben uitgekozen. Blijkbaar is de ranger een niet al te vriendelijk figuur. Maar geen nood: we mogen op zijn land komen staan! Heel fijn. Des te meer omdat het een half uur later begint te regenen en we nu een dak boven ons hoofd hebben. Lekker knus bakken we tussen de hooibalen onze hamburgers.

Greens Pool

's Morgens komt de boer buurten en hij geeft ons tips over 4WD routes. Wat een aardige vent. Frank stapt bij ons in de auto en Ronan en Adelaine gaan voor het eerst met hun Pajero off-road. Op naar Blue Holes beach, waar Frank en Joep trachten te surfen, maar de golven zijn een beetje te heftig voor beginners. Daar komen ze zelf ook achter na een paar pogingen; het is net alsof ze door de wasmachine zijn gehaald!

Boomknuffelen met Frank

Daarna maken we bij de Valley of the Giants een wandeling tussen de reuzenbomen en zoeken in Walpole onze CS vriend Jason nog even op.
's Avonds kamperen we bij Shannons, waar ons een warme douche wacht.

In de top van de Diamond Tree

Het weer is nog steeds een beetje regenachtig, maar gelukkig is het de volgende morgen droog als we bij Pemberton de Diamond Tree beklimmen; een 52 meter hoge Karri boom die vroeger als fire-outlook diende. Na deze ochtendgymnastiek bezoeken we twee wijnboerderijen en met een lekker flesje Chardonnay rijden we daarna verder richting Augusta.

Wijnproeven Pemberton

Na een nacht bij Alexendra Bridge, gaan we de volgende morgen weer op pad. Wanneer er een lifter langs de weg staat, remt Joep af, zodat Frank -die achter ons rijdt- wel moet stoppen. De vrouw stapt in en zo rijden we een paar kilometer door, tot Frank stopt om haar uit te laten stappen. Wat een figuur; ze rent meteen naar onze auto om ons uit te nodigen om naar een expositie te komen kijken en om sigaretten te bietsen. Frank staat achter haar wild met zijn hoofd te schudden: nee, nee, nee!!

Spelen met chocolade

Hahaha, Angelique heeft de tranen over de wangen lopen, dit was hilarisch. Daarna vertelt Frank ons dat madam hem haar hele levensverhaal heeft verteld en zo vrij was om de radio op standje loeihard te zetten en zelfs aan zijn knipperlicht begon te trekken (om haar bij de voordeur af te zetten...) en dat ging zelfs easygoing Franky te ver. De rest van de dag verkennen we de kust, Augusta en Margaret River. Na een kort bezoek aan een vervelend caravan park, waar we worden verwelkomt door een verbitterde, oude vent 'So you're going on the piss tonight?'... Pardon?!?..., zijn we snel naar een ander caravan park gereden. Hier komen we twee andere stelletjes tegen -Ollie en Laurie, James en Harriet- die we eerder al hebben ontmoet, dus het wordt een gezellige avond met z'n allen.

Hamburgers!

De volgende morgen trekken we onze beste kleren aan en beginnen we aan een dag vol tastings; een must in Margaret River. Achtereenvolgens proeven we: koffie, koekjes, nougat, wijn, chocolade, wijn en kaas. Daarna gaan wij met Frank nog even op bezoek bij Leeuwin Estate. Hier krijgen we aan een mooi tafeltje met uitzicht op de prachtige tuin vijf tongstrelende amuses geserveerd met vijf bijpassende wijnen. Genieten, deze verwennerij.
Daarna rijden we naar Conto's, een camp site aan zee, om de zonsondergang te zien en 's avonds smullen we van een lekker wijntje (helaas in plastic bekers...) met kaas en chocolade!

Busselton jetty

De volgende dag rijden we via Hamelin Bay, terug naar Margeret River en eindigen de dag op de Busselton jetty. Hier zien we een adembenemend mooie zonsondergang, maar helaas worden er geen eetbare visjes aan de haak geslagen. Na een bushcamp nacht, nemen we de volgende dag afscheid van de Adelaine, Ronan en Frank. Tijd om terug naar Perth te rijden en de auto te koop te zetten!