Crashpads en lange onderbroeken

Bospaadje van Napoleon.

En? Missen jullie ons al? Wij jullie nog niet ;) (en dat beschouwen we als een goed teken)! Onze reis is goed van start gegaan en we hebben in onze eerste week al veel gezien. Het idee van de wereldreis is nog even wennen (daarom melde Joep na vertrek om het uur hoelang we al op wereldreis waren). Voor een wereldreis zijn we nog niet erg ver van jullie vandaan.
We zijn in Noord-Frankrijk begonnen, in Attigny. Een très petit dorpje. De volgende dag hebben we Reims bekeken en zijn we doorgereden naar Chezy s/Marne. Tijd om de tent te testen! We hebben de bus bij de kerk geparkeerd, de backpack gepakt en zijn gaan wandelen door de bossen, wijngaarden en landbouwvelden. Aan de rivier de Marne vonden we een mooie stek voor de tent bij een walnotenboom: aperitief en toetje! Hier hebben we ons maaltje bereid en zijn we vroeg de tent in gedoken.

Ons tentje in de ochtendzon.

De volgende morgen ging de ochtendwandeling terug naar de bus en zijn we naar een camping vlakbij Parijs gereden. Bus gereorganiseerd en een warme douche. En toen was het tijd voor een dagje Paris! Wat blijkt: op zondag is parkeren in deze wereldstad gratis. We hebben de Marché aux Puces bezocht (bedankt, pap), erg verrassend en behoorlijk groot. Hier heeft Joep een lange onderbroek gescoord, want het is nogal koud ’s nachts in de bus. Hot, steamy, sexy! Verder leek het alsof er in de hele stad een markt was; overal groente, fruit, kaas, vis, etc... erg gezellig. We zijn op een stadsfiets gesprongen en lekker gaan touren naar Montmartre, de Sacre Coeur (hier lekker gepicknicked op de trappen), over de boulevard langs de Seine (die op zondag gesloten is voor auto’s) en uiteraard even naar de Eifeltoren en Centre Pompidou. Omdat het al laat was, hebben we onszelf getrakteerd op ‘kebab avec frites’ van Istanbul. Zag er goed uit en smaakte evenzo. Hop, terug naar de bus, die gelukkig nog op vier wielen stond, en nog even een kleine twee uur in de bus te stappen en vervolgens op het bivakveldje bij Fontainebleau met een moe, maar voldaan gevoel in bed te kruipen.

In Fontainebleau ben je om te boulderen (op grote stenen klauteren met handen en voeten). En om niet al te vervelend neer te komen na een mooie klim, doen we dit veilig met een zogenaamde crashpad. Na een goed ontbijt (ja, ja, dit doen we tegenwoordig elke dag) was het tijd om een crashpad te zoeken. We hadden een adresje gevonden op internet, maar de navi stuurde ons eerst naar een meneer die van niets wist en toen naar een vrouwtje op een fiets. Zij bracht ons onder begeleiding (te fiets dus) naar een gîte. En de gîte-mevrouw had toevallig nog een oud crashpad van haar zoon in de schuur liggen. En die mochten we lenen! Super! De rest van de dag hebben we lekker geklommen in het zonnetje bij trois pignons. Vooral Joep was goed in vorm. Ook de volgende dag hebben we ons goed kunnen uitleven; dit keer bij klimgebied Cul de Chien (genaamd naar een rots die op een hondenkop lijkt). Naja, wat heet inleven. Er waren een paar Italianen en Polen die ons een spectaculair poepie lieten ruiken bij een 7a (!!). Er was een Pool bij die bijna (dus nèt niet) een 7a haalde met dak. Als je dan uitglijdt, omdat de rots nat is en keihard KURVA!!! roept, hebben alle aanwezigen daar in stilte begrip voor. Omdat het begon te regenen, was het tijd om het crashpad naar huis te brengen. Daar hebben we het ingeruild voor een pak stroopwafels (en 15 euro, die niet waren afgesproken, maar wel redelijk zijn) tegen een lekkere fles lokaal gebrouwen bier (omdat ze last hadden van een schuldgevoel door de stroopwafels). Iedereen blij.

Dit is normaal dus een vol meer.

De volgende dag werden we wakker in Ouroux en Morvan. Na een hele nacht met regen, was het overdag wonderwel droog! Het office de tourisme had een geweldige wandelroute voor ons in petto van 15km naar een leegstaand meer. We hadden nog niet voldoende beweging gehad, dus rugzakje met eten volladen en op pad. Helaas sloeg de omschrijving de plank helemaal mis en werd ons eigen orientatievermogen flink op de proef gesteld. Met behulp van een boer hier en een navigatie daar, hebben we slechts 5 km omgelopen met interessante obstakels als weilanden, bossen en prikkeldraad. Maar het doel was de moeite waard; hoeveel mensen hebben er immers over de bodem van een meer gelopen. Mensen, dit is best bizar. Maar vooral ook heel mooi en apart.

Jullie begrijpen dat het nu tijd was voor een gigantische spierpijn (vooral Angélique), dus na een dagje touren in de bus, zitten we nu in een Irish Pub in Lyon te genieten van een heerlijk en welverdiend biertje (voor de zekerheid hebben we nog even 100.000 trappen gelopen om het uitzicht over de stad te zien bij zonsondergang vanaf de kathedraal). Proost jongens, we denken ook aan jullie harde werkers en warme bedjes ’s nachts!

Oh, nog een paar wijze woorden van deze week:

• Lange onderbroeken zijn te gek
• De auto in de vrij zetten en vervolgens een kilometer berg af rollen is tof (en goedkoop)
• Koopjesjagen in de supermarkt en daarmee culinair koken is kicken
• Walnoten rapen is dé herfstactiviteit van 2011

À la prochaine, salut!