Smaakjes raden en tapas eten

Almeria!

Joep rust uit na zijn duik in de zee

Het science museum in Valencia

Na al dat klimmen, waren we weer toe aan iets relaxerenders... zoals de zee. Hier zaten we de volgende ochtend dan ook te ontbijten met de snuit in de zon. Daar besloten we dat we maar eens Valencia moesten gaan verkennen. Wat een erg leuke, mooie en levendige stad bleek te zijn met veel joggende en (stunt)fietsende mensen. We hebben door het oude centrum geslenterd, waar we een paar Flamenco dansers tegen kwamen, en ons in een overdekte markt vergaapt aan alle kleurrijke heerlijkheden die er te koop waren. Na het nuttigen van een biertje op het terras zijn we het science museum ingedoken. Best leuk om jezelf in 3D te zien met allemaal andere kleren aan. En om je krachten te meten. En om je evenwicht te testen. En om snoepjes te proeven waarvan je de smaak moet raden. In Valencia is een heel groot uitgestrekt park om het centrum heen, dus we konden helemaal door het park terugkopen naar de auto. Het was een heerlijke dag!
De volgende dag hebben we flink wat kilometers gemaakt. Onderweg genoten we van veel uitgestrekte vergezichten, olijfgaarden and mandarijnbomen. We hebben een stop gemaakt bij een archeologische vindplaats van pootafdrukken van dinosaurussen die hier 80 miljoen jaar geleden nog rondbanjerden. Best indrukwekkend als je er overna denkt. Tegen de avond zijn we op een parkeerplaats in El Berro in Sierre Espunia beland. Dit bleek een erg leuk gehucht te zijn. Samen met onze parkeerplaats-buurman, een Engelsman genaamd Anthony, zijn we een kroegentocht gaan houden (3 barretjes met oude mannetjes). Hij had leuke reistips- en ervaringen. De volgende dag waren we na een goede boterham met ei klaar voor een stevige wandeling. We dachten dat we de route snapten, maar we kwamen er na een tijdje achter dat we de route achterstevoren liepen (uhhh, maar wel met de neus vooruit dus). Op de route lag een verlaten jeugdgevangenis, dus hier moesten we even rondspoken. Daarna zijn we verder de berg opgelopen naar een paar ijshutten (hier deden ze vroeger in de winter sneeuw in, zodat ze in de zomer ijs hadden). Onderweg zagen we nog wat geiten met baarden, amandelbomen en wilde zwijnen... en omdat we een onbewuste omweg gemaakt hadden, kwamen we hongerig en moe in het dorp aan met zo'n 28 km in de benen. Die tapas hadden we nu wel verdiend! Die avond heeft Joep nog tot 05u00 thee gedronken en gebabbeld met Anthony (net vrouwen).
Na een ochtendje uitslapen zijn we naar Cabo Cope gereden. Hier hebben we op een pier zitten vissen in de zon. En dit keer hebben we zelfs een paar visjes gevangen, inclusief een stekelbaars. En die prikt! Een Fransoos op blote voeten met zijn hond kwam ons gezelschap houden. Een markant figuur. Hij woont in een busje en was erg tegen de commercialisatie van de wereld. Hij had zijn complete levensstijl erop aangepast en had een interessant verhaal te vertellen. En zijn hond was ondertussen gaan wortel schieten naast Joep, want hij was dol op vis en hield het allemaal goed in de gaten. Tegen de avond hebben we de auto op een camperplek aan zee geparkeerd en 's avond in bed konden we de sterren aan de hemel zien. Hè, wat een rotleven. De volgende dag hebben we vooral rustig aan gedaan en wat gewandeld en Joep heeft die-hard in de zee gezwommen, terwijl Angélique de tortilla de papatas aan het maken was voor de lunch. 'S avonds zijn we neergestreken in Cabo de Gata. De volgende morgen zijn we met een paar vissers gaan babbelen. Helaas zat de visvangst van die dag er al op (dus we konden niet mee zeevissen), maar we konden wel vis kopen. Mwa, misschien een ander keertje. Daarna zijn we doorgereden naar Almeria, waar we een beetje de stad hebben bekeken en tapas hebben genuttigd. Wat een uitvinding die tapas, heerlijk.

• Alle Spanjaarden zijn in Amsterdam geweest om zich suf te blowen
• De beste tapas is de gratis tapas (want die smaakt naar meer)
• Zeevissen is niet gemakkelijk te regelen en een eetbare vis vangen is ook lastig