(Pas) twee aanhoudingen en zonsopgang vanaf de top

We zijn al meer dan twee maanden onderweg ondertussen. Best een gek idee dat we nog zo'n lange tijd te gaan hebben. En heerlijk dat we midden in de winter een zongebruinde snoet hebben van het prachtige weer! Buiten leven is wel iets anders dan op kantoor zitten, we merken dat het stukker gezonder is om zo te leven.

Aid Ben Haddou

Deze week hebben we Aid Ben Haddou bezocht, een dorpje met een oude stad op een heuvel. Mooi om te zien hoe ze vroeger de huizen bouwden (en nu nog steeds?). Dit dorp heeft overigens ook als decor gediend voor veel films en series, zoals Gladiator en Laurence of Arabia. Jammer dat Mr. Gladiator himself er niet was... (volgens A). 's Avonds hadden we op de camping in Ouarzazate gezelschap van de Spaanse Maroc Challange. Allemaal zandvreters, van mega 4x4 monsters tot Fiat Panda 4x4's (cool!). Het stadje zelf was ook erg leuk; na over een lokale markt geslenterd te hebben, hebben we genoten van de Marokkaanse keuken in een restaurantje (Marokkaanse soep, tayin en Marokkaans gebak, hmm). Terug op de camping had Angelique een dik bovenbeen; weer gestoken door een prikkebeest. En weer behoorlijk ontstoken. Ibuprofen er tegenaan, creme erop en het been omhoog dan maar weer.

De Fiat Panda 4x4!

De volgende morgen werden we gewekt door het geluid van brullende motoren. Snel opstaan om de racers uit te zwaaien! Daarna nog leuk gebuurt met een Nederlands stel en boeken geruild. Fijn om weer verse leeskost te hebben.
Op weg naar Marrakesh werden we aangehouden door de politie; Joep had 68 gereden ipv 60. En dat grapje moest 300 Dirham kosten (zeg maar 30 euro). Beetje kletsen, hocus pocus, en toen kreeg Joep opeens 200 Dirham terug. Meevallertje?
In Marrakesh wees politie (onze beste vriend?) ons de weg naar een mooie, relaxte camping met zwembad

Relaxen kunnen we ook goed :)

en koude jacuzzi. Onze Duitse buren die op pad waren met Royal Enfield motoren reden die avond in de bus mee naar het centrum, waarna we de stad hebben verkend. Joep is ook even naar de kapper geweest om de bakkebaarden bij te laten werken door een Marokkaanse barbaar. En natuurlijk zijn we door de souk en over het El Fna plein gelopen, waar het een drukte van jewelste was. Lekkere verse jus hier voor 0,40ct (incl. een hergebruikt rietje; goed voor de weerstand). Toen  we door het drukke verkeer terugreden naar de camping werden we weer aangehouden door de politie... Dit keer hadden we in alle chaos het verkeer van rechts geen voorrang verleend. Na wat 'Sorry, sorry', 'The trafic is such a chaos' en 'We are from Holland', mochten we doorrijden met de belofte dat we het nooit meer zouden doen.

Leo, herken je deze twee nog?

De volgende dag hebben we een relax-dag gehouden aan het zwembad. Heerlijk! Toen de was droog was aan het eind van de middag, zijn we naar Imlil gereden. Door een belangrijke voetbalwedstrijd en wat afgesloten straten ivm een filmfestival, duurde het een uur om de stad uit te komen, gekte! In Imlil kwam een

Dorpje bij de Toubkal

hijgende man (had achter de bus aangerend, gokken we) ons uitnodigen op zijn camping. Erg handig. Bij hem konden we ook stijgijzers en pickels huren om de volgende dag de Toubkal te beklimmen; de hoogste berg van Marokko. Het was stralend weer voor de wandeling de volgende dag en de omgeving was ook
prachtig. Er liepen ook een paar berg-Marokkanen met ezels naar boven en Loyd en Joshua; een Engelsman en zijn zoon van 12. Toen we bij de refuge aankwamen, hebben we nog wat glij- en remoefeningen gedaan op een sneeuwhelling, ging prima en was erg leuk! In de refuge hield de kachel ons goed warm. Na de Engelsen kwam er nog een groep Noren aan, waarvan de helft buiten ging slapen in de tent. Wij verkozen dit keer

Joep bijna op de top van de Toubka

toch een kamer met warme dekens binnen! De Noren gunden ons de kamer voor onszelf, dus geen last van snurkers. Na een gezellige avond ging iedereen om 22u naar bed, want om 04u ging de wekker weer.

Op de top van de Toubkal

Na het ontbijt liepen we om 5u30 als eerste de duisternis in. Dankzij de volle maan hadden we al snel geen hoofdlampjes meer nodig; onderweg zagen we hoe de zonsopgang de kleuren aan de hemel veranderde van diep blauw naar paars en roze. Groentje Angelique had geen enkele last van de hoogte en al snel stonden we om 8u00 uur als eerste op de top (4167m!). Het uitzicht was prachtig. Wel was het daarboven vrij koud door de wind. Na een 'lunch' met koekjes en cola, hebben we nog twee naastliggende 4000m pieken getopt. Terug bij de hut hebben we het succes kort gevierd met een kleine schnaps en zijn daarna verder afgedaald naar de bus. Daar kregen we nog wat appels van een appelboer. Omdat we toen wel redelijk gaar waren, zijn we teruggereden naar de camping in Marrakesh voor een warme maaltijd en een goede nachtrust.