Desert dust en Oil Balls

VLNR: Joep, Tony G, Tony P,
Angelique, Billy en Charlie

Na onze aangename kitesurf ervaring hebben we nog wat paperassen gekopieerd en A4tjes gemaakt met onze paspoort info en de autogegevens; een zogenaamd fiche. Dit moeten we straks afgeven bij politie posten in West Sahara (Zuid Marokko) en Mauritanie. Zonder deze, moeten al deze gegevens steeds met de hand overgeschreven worden en dit duurt lang. Na een lange rijdag kwamen we aan op de camping in Taghazout, waar we Rob en Ria tegen kwamen. Die avond hebben we samen gezellig wat wijntjes gedronken en hebben we zelfs meegegeten.


Vallee du Paradis

De volgende dag zijn we in de Vallee du Paradis gaan wandelen; een prachtige vallei met veel palmbomen en een riviertje dat zich door heel wat rotslagen heeft geslepen. Ook moest er een indrukwekkende waterval te vinden zijn, maar wat een anti-climax: na heel wat bochten kwamen we uiteindelijk bij een pisstraaltje water. Tijd om een slaapplek te zoeken. De laagstaande zon zorgde nog voor een bijna-botsing met een oud Renaultje 4 (als de chauffeur dit leest, SORRY!). Daarna maar even gewacht tot de zon echt onder was. Op de camping heeft Angélique haar nieuwe Marokkaanse onderhandelings skills toegepast om de campingbaas te overbluffen en zo mochten we overnachten voor DH40 ipv DH85.
Op naar Agadir, een moderne stad. Daar hebben we de laatste, grote inkopen gedaan voor vertrek naar West Sahara en Mauritanie. Ook hadden we eindelijk positief bericht over onze laptop; we krijgen toch geld terug van de Saturn. Meteen een nieuw netbookje gekocht. Het volgende project was het terugsturen van de klimspullen. Dit hebben we Maroc style geregeld; ons pakketje gaat met een touringcar mee terug naar Brussel. Zo sturen ze hier vrij goedkoop spullen van en naar familie in het buitenland.¨ En komt dat zeker aan meneer?¨ ¨Ik ben de baas en geef je mijn woord¨. Een soort van DHL dus.



Een mooi dorp in de buurt van Tafraoute

Tegen de avond zijn we vertrokken richting Tafraout. Al snel zaten we weer op slingerige bergweggetjes, waar we een mooi plekje hebben gevonden om voor de eerste keer wild te kamperen (in Marokko dan). Dit beviel perfect. We hebben niemand gezien, ook ´s morgens niet. Flink wat kilometers gemaakt, maar dat was geen straf, want de uitzichten waren adembenemend mooi . Ervoor gezorgd dat we op tijd bij een camping met wifi zaten, want we hadden een Skype date. Zo toch een beetje de kerstsfeer uit Herten meegekregen op deze Eerste Kerstdag. Fijn om weer een netbook te hebben! Tweede Kerstdag begonnen we met een brunch Skype sessie met pa en ma Jacobs. Erg leuk om ze weer gezien te hebben! 


Verse vis in Sidi Ifni

Daarna de medina van Tiznit bezocht en naar Sidi Ifni gereden, waar we ´s avonds op een marktje verse vis hebben gegeten. Op de camping kwamen we nog een paar bekenden tegen: Jan en Miela. 

Warming up

Vervolgens hebben we een strandwandeling gemaakt en heeft Joep een surfboard gehuurd. De eerste plank hield het 10 minuten uit; toen was het board kapot. Terug naar de zaak en ¨no problem¨, hij kreeg meteen een andere.  Joep heeft zich daarna de hele middag bezig gehouden met surfen en Angélique heeft lekker op het strand gelegen met een boek.


Een van de eindeloze vergezichten

Fort Bou Jarif midden in de woestijn

De volgende dag zijn we naar de zandduinen van Plage Blanche gereden, waar we heerlijk rustig bij een baai hebben wildgekampeerd. Naja rustig, er waren wel heul veul muggen! Met een rokerig kampvuurtje werd dat al snel minder. De volgende ochtend hadden we gezelschap van een kat, maar Joep kan niet meer zo goed tegen katten sinds er een in de bus is gekropen om de Spaanse ham aan te vreten! Dus hij heeft het beest gegeprobeerd weg te pesten, maar het domme beest bleef gewoon terugkomen. Toen de banden wat leeggelaten, want we hadden het super idee om een zandweg van ruim 100 km af te gaan rijden. Dit begon allemaal goed, maar het werd al snel een speurtocht door de woestijn zonder enige referentie punten.

Zand, zand en nog eens zand

Echt apart. Toen we weer op het asfalt kwamen, waren we blij en heeeel stoffig. Alles zat onder het fijne woestijnzand. Tan Tan zijn we zonder boete doorgekomen (dit dorp is berucht om zijn agenten en slecht zichtbare stopborden, buitenlanders zijn hier bijna altijd de klos) en in Al Uatia hebben we de bus op de camping helemaal leeggeveegd. Oud op Nieuw naderde en dat wilden we graag in Dakhla vieren, omdat we daar misschien wat mensen konden treffen en er de grootste kans op een feesje was. Dat betekende dat we in twee dagen tijd nog dik 900 km moesten afleggen! Deze rit was weer een hele nieuwe ervaring. Met de zon hoog aan de hemel reden we door uitgestrekte vlaktes met niets dan rotswoestijn om ons heen zo ver we konden kijken.


Het wrak van een grote vissersboot.

Alleen soms wat dromedarisen op en naast de weg en op het strand lagen enkele aangespoelde scheepswrakken.


De eindeloze kustlijn

Toen we in Dakhla aankwamen, werden we verrast door prachtige witte zandduinen en mooie baaitjes vol kitesurfers. Heel mooi en wat een contrast na die lange woestijnweg! We zouden Tony in Dakhla bij een hotel treffen, maar daar aangekomen bleek dat de motorrijders al doorgereden waren.

Wildkampeer plek bij Dakhla

We zijn toen naar een plek gereden waar allerlei mensen wildkamperen en van de zon en het strand genieten. 


Verse oliebollen

Toen we hier tussen de campers door reden, kwam ineens Tony met een biertje in zijn hand op ons af gerend: Heeeyyy! Een erg leuke verassing om de bikers hier toch nog aan te treffen. In no time stonden wij met een, jaja, versgebakken oliebol in onze hand bij een stel Nederlanders. Die hadden een generator geregeld om oliebollen te bakken. 

Oudejaars vis BBQ

Andere Tony en Charlie (een mad American) waren naar Dakhla om verse vis te halen. Wij hadden een BBQ rooster, dus hebben we met zijn vijfen heerlijk gegeten! 

Beach party!

Toen zijn we gaan feesten bij een kampvuur op het strand. Hoewel  we in Zuid Marokko zaten, vloeide de alcohol rijkelijk. Phoe, en die suikerklontjes met een of andere zwarte drank uit een pot hakte er flink in! Om twaalf uur werd er zelfs vuurwerk afgeschoten en om het

Happy new year vanuit de ambulance!

af te maken hadden we nog een fles champagne uit Spanje geimporteerd om mee te proosten. De avond werd wat blurry toen we in een joekel van een Amerikaanse ambulance (inclusief discobol!) bier in een hangmat aan het drinken waren. 

Zo, laat het nieuwe jaar maar komen!!! Wij zijn er klaar voor!

Iedereen de allerbeste wensen voor 2012!