Snorkelen met haaien en keiharde Vegimite-bets



De drie musketiers

Na een lange rit (en nog drie druppels diesel in de tank; we wilden testen hoeveel kilometer we met een volle tank konden rijden: 750 kilometer dus) komen we aan in Denham. We hopen alle drie dat de 300 kilometer omweg die de weg naar dit schiereiland met zich meebrengt het dubbel en dwars waard is. We beginnen ons bezoek aan het nabijgelegen François Peron National Park ontspannen in een warme bron terwijl de ondergaande zon de hemel mooi kleurt en er een paar emu´s voorbij lopen. Na een verfrissende (lees: brainfreeze) douche maken we ons kamp op bij een grote lagune. Na het eten slaan Joep en Oliver aan het vissen. Drie pink snappers zijn het haasje en maken de volgende ochtend een heerlijk ontbijtje.
Tijd voor een flinke wandeling langs de prachtige, azuurblauwe Big Lagoon. Onderweg verzamelt Angélique veel mooie schelpjes, stapt Oliver bijna op een blue tongue lizard (wat een prehistorisch beest is dat!), zien we veel roggen in het ondiepe water en zelfs een dode zeeslang (Joep moest het natuurlijk even checken door met zijn slipper tegen dit supergiftige exemplaar te tikken). En oesterkenner Oliver heeft ons geleerd om oesters te eten, vers van de rots. Helaas hadden we geen citroen bij ons, maar het was evengoed een geslaagde lunch!
De volgende dag stappen we, na weer een luxe ontbijt met verse vis (die hengel was een goede investering!), in de jeep voor een heftige 4WD track naar een boardwalk over het rif. Geweldig! We staan nog geen uur te kijken en we zien zeeschildpadden, reuzenroggen, haaien en dolfijnen voorbij komen. Het is wel vechten om de Polariod bril van Joep, want Oliver en Angélique zien met hun zonnebrillen niets in water... 


Watervrienden

In het nabijgelegen Monkey Mia komen wilde dolfijnen drie maal daags langs om gevoerd te worden. Het is een beetje een circus, maar hoe vaak sta je in het water met een dolfijn op een meter afstand? Juist. Daarna maken we een korte stop bij shell beach, een twee meter diep strand bestaande uit ontelbare, inimini, witte schelpjes. Omdat de opeengedrukte schelpen na verloop van tijd gesteente worden, gebruiken ze het ook voor muren en zo. Leuk voor in je huis dus. Ook nemen we een kijkje bij de stromatolieten; dit zijn hele oude `bacterie´-rotsen. De stromatolieten waren er al voor het begin van de mensheid! Best een gek idee dus als je er over na denkt.
Tegen de avond vinden we een plek langs de weg waar we goed road trains kunnen spotten. De kermisverlichting van deze enorm lange kangaroo killers is hilarisch.
De volgende dag rijden we Carnarvon binnen. We bezoeken de lokale markt, vullen onze voorraden aan en nemen afscheid van Oliver. Net buiten de stad vinden we een camping aan zee bij blowholes die het water wel 20 meter hoog de lucht in blazen. Het vissen levert die avond niets op, maar onze vriendelijk buren komen ons spontaan een zak bevroren vis brengen. Ze hadden toch genoeg gevangen. Lekker! Nadat onze rechterbuurman bijna met onze linkerburen op de vuist ging over zijn al dan niet blaffende hond hebben we tot middernacht met onze linkerburen zitten kletsen.
De volgende dag rijden we naar Coral Bay, wat volgens de boekjes fantastisch moet zijn, maar het dorp bestaat voornamelijk uit caravan parken. We lassen een snorkelsessie in en we zien een paar leuke exemplaren, maar al met al valt het koraal hier een beetje tegen. We besluiten door te rijden naar Exmouth. Onderweg zien we veel hoge termieten heuvels van het rode zand; een vrolijk gezicht tussen de droge vegetatie. In heel Exmouth staan er hoge boetes op wildkamperen, dus met tegenzin belanden we op een belachelijk dure (maar wel de goedkoopste) camping. Hier ontmoeten we onze Nederlandse buren, Ward en Eveline, die overdag met whalesharks hebben gezwommen. Cool.
De volgende morgen rijden we het Cape Range National Park binnen. Hier is ook het Ningaloo Reef, waar je prachtig kunt snorkelen. We beginnen met een wandeling door een ruige kloof en omdat het goed warm is, rijden we daarna direct door naar Turqoise Bay. Hier komen we Ward en Eveline weer tegen en maken we kennis met hun whale shark-excursie maatjes, Thomas en Katja, die op huwelijksreis zijn. We stappen weer met onze snorkels in het water en laten ons meevoeren door de stroming. Het koraal onder ons is echt prachtig. De vissen hebben prachtige kleuren en we zien ook een grote zeeschildpad en zelfs haaien voorbij zwemmen. De grootste was twee meter! Thomas en Katja gaan nog mee naar onze camp site om het avondeten bij elkaar te vissen. We drinken een paar biertjes bij zonsondergang, maar helaas wil de vis dit keer niet bijten. De volgende dag lassen we nog een relaxte strand- en snorkeldag in en ´s avonds komt er een wallabie buurten bij de auto met een baby in de buidel. Superlief en helemaal niet bang!



Nachtelijk bezoek

- We hebben twee `Vegemite´ weddenschappen gehad deze week. Als iemand ´Vegimite-sure´ is over iets, kan er gewed worden. De verliezer moet een lepel Vegimite (dit is een gruwelijk, smerig goedje dat Ozzies op hun brood smeren) eten. Oliver was als eerste de pineut. Joep de tweede keer.
- Onderweg zien we veel dode kangaroos langs de weg liggen. Die komen tegen zonsondergang allemaal tevoorschijn (dus wordt het afgeraden om ´s avonds te rijden).
- Het is goed sterren kijken in Australië. De melkweg is superhelder en we zien heel veel vallende sterren, ofwel shooting stars. Ze schieten namelijk alle kanten uit!