Gortdroge outback met vliegen versus dolfijnen en kangaroes op het strand

SuperPit toys

Na een kort bezoek aan Ella en Lee in Perth, zijn we klaar voor onze laatste Australische roadtrip; op naar de Goldfields. We volgen de 560 km lange Golden Pipeline naar Kalgoorlie-Boulder. Deze waanzinnig lange waterleiding is in 1890 gemaakt om de mijnen in de outback van (vers) water te voorzien. Na een lange en niet al te spannende rit onder de brandende zon komen we uit bij Karalee Rocks. Hier kunnen we onze benen strekken op een grote granieten rots met een dam erop heen die het regenwater opvangt. Slim bedacht in dit droge gebied. En 's avonds is het de perfecte plek om naar de sterrenhemel te kijken, voordat we de auto in kruipen voor ons schoonheidsslaapje.

De SuperPit goudmijn

De volgende dag rijden we de mijnstad Kalgoorlie-Boulder binnen. Hier bezoeken we de KCGM Super Pit; een gigantische dagbouw goudmijn van 3,5 km lang, 1,5 km breed en 370 meter diep. We zien vanaf een lookout ieniemienie vrachtauto's rondrijden in deze megakuil met de wetenschap dat de wielen van deze wagens ongeveer 4 meter hoog zijn! De activiteiten in deze mijn gaan 24/7 door en de werknemers verdienen bakken met geld. Gouden handel.

Lake Ballard

We rijden nog iets verder de outback in, want zo'n 200 km noordelijk ligt Lake Ballard. We zijn net op tijd om de zonsondergang te zien over dit gigantische zoutmeer en de bijzondere 'Inside Australia' exhibitie. Een kunstenaar heeft 51 stalen beelden (impressies van mensen) op de vlakte gepositioneerd, wat een heel gaaf effect heeft. Het is alleen jammer dat het hier stikt van de vliegen... Ze gaan echt overal op ons gezicht zitten -heel smerig- dus we bewapenen ons kamp met bushman-spray en muggenspiraaltjes voordat we aan het kokkerellen slaan. 's Morgens zijn we vroeg uit de veren om de zonsopgang te zien op het meer. We maken een wandeling en zien de kleuren continu veranderen. Waauw!

Oud mijndorpkroegje Gwalia

Daarna gaan we op de vlucht voor de vliegen en ontbijten we bij Snake Hill; een lookout over het meer. Om vervolgens weer een kleine 200 km over zandwegen door de gortdroge mining outback te rijden naar Leonora. Werkelijk geen dier of mens te zien onderweg. Zo'n 5 kilometer voor Leonora krijgen we een lekke band. Timing! Joep vervangt heel snel de band onder de brandende zon en continue aanval van vliegen, heel knap. Daarna bezoeken we Gwalia; een voormalig goudmijndorpje. Erg leuk om te zien hoe mensen hier vroeger leefden. We besluiten dat we genoeg outback hebben gezien en vinden de zee met dit weer een betere bestemming.

Zonsondergang Lucky Bay

Dus we rijden nog maar een kleine 200 km naar het zuiden om in Kambalda op een miners camping neer te strijken. Hier worden we verwelkomt door een aardige zuid-Afrikaanse receptionist die ons zelfs uitnodigt om in het miners buffet restaurant te eten! Geweldig! We genieten van al het lekkere eten (die miners hebben het niet slecht, geloof ons) en lopen drie keer langs bij het buffet en de toetjesbar. Daarna gaan we op de koffie bij onze buren; een ex Australische SAS'er die onder de zelfontworpen (en gruwelijk lelijke) tattoos zit, zijn vriendin, een kreupel hondje met slechte heupen en een ziek hondje dat iedere 5 minuten staat te kotsen. Dit tafereel vindt plaats in hun huis; een verbouwde bus. Kortom: een interessante afsluiting van de dag.

Lucky girl in Lucky Bay

De volgende dag rijden we naar Esperance. Nadat we hier een nieuwe reserveband hebben gescoord, kunnen we met een gerust hart (lees: kan Joep weer 4WD routes voor gevorderden rijden, zonder dat Angelique gillend gek wordt) naar het Cape Le Grand National Park. We vinden een mooie kampeerplek bij Lucky Bay; een prachtige baai met helder blauw water en wit zandstrand. Overdag is het genieten van het mooie uitzicht en 's avonds komen de kangaroes op het strand koekeloeren. Geweldig dit. De volgende dag volgen we het advies van onze buren Eloise (FR) en Thedje (DE) op en bewandelen de vrij stijle, 300m hoge Frenchman Peak. Het uitzicht over het park, de baaien en de eilandjes is prachtig.

Zwemmen met dolfijnen

Daarna bezoeken we Little Hellfire Bay; een prachtige (sorry, teveel 'prachtig' in deze tekst, maar het was echt prachtig) baai en zien zomaar zo'n 20 dolfijnen in het water spelen! Meteen springen we in het water om zo dicht mogelijk bij de beesten te komen. Frank (DE), Ronan (FR) en Adelaine (FR) zijn ook van de partij en als de dolfijnen besluiten om verder te gaan, is het alweer 2 uur later. Wat een ervaring!

Lucky Bay 's morgens

Na een gezellige avond met Karen en Mark uit Melbourne, stapt Angelique de volgende morgen vroeg uit de auto om naar de kangaroes op het strand te kijken. Supermooi in het ochtendlicht. Daarna rijden we een flink stuk over het strand, klauteren over rotsen en maken een lange wandeling. Dit is echt een heel mooi stukje Australie. We lunchen met pannekoeken en rijden daarna over het strand terug naar Esperance: 22 km! Best spannend, maar het gaat zonder problemen.


>> Meer fantastische foto's :) <<