Hard werken en werk zoeken



Stoer is ie, hè?

Geld op de bank hebben staan, maar er niet aan kunnen. We willen onze Fransoos natuurlijk meteen betalen voor zijn auto, maar we hebben er toch een dag of vier voor nodig om alle cash te verzamelen. Gelukkig vind de Fransoos dit geen probleem; hij heeft het volste vertrouwen in ons (ook al hebben we het papierwerk al afgehandeld en de auto al meegekregen). Na het aflossen van de schuld drinken we bij de buurtkroeg een biertje om het te vieren!



Heel even blij met de nieuwe baan...

Ondertussen is Angélique nog steeds flink aan het solliciteren. Ze gaat in kustplaatsje Cottlesloe op gesprek bij de Cancer Association en mag de volgende dag al beginnen. Jippie! Helaas krijgt ze diezelfde avond nog bericht dat ze de baan de komende weken al aan een ander beloofd hadden en dat ze dus over drie weken pas aan de slag kan...
Vervolgens kan ze ergens op gesprek komen voor een fundraising job. Helaas blijkt dat bij deze fundraising het geld voornamelijk naar het management gaat. Ook mag ze op gesprek bij MacDonalds (jippie: ijsjes, frietjes en koffie maken!). Maar ook hier blijken ze al iemand te hebben aangenomen, volgens een mail die tien (!!) minuten voor aanvang van het gesprek binnen komt. Het gaat lekker zo.
 

Goed verzekeren is het halve werk.

Nadat we de Fransoos zijn centen hebben gegeven, gaat Angélique de auto op naam zetten. Het gekke is dat ze hier geen autopapieren hebben, zoals in Nederland. Je hoeft alleen je rijbewijs te laten zien en de roze kopie van het ¨Vehicle Licence Transfer form¨ af te geven dat door beide partijen is ondertekend. Appeltje, eitje. Ook zijn we meteen lid geworden van de RAC (de Australische ANWB) en hebben hier ook meteen een verzekering afgesloten.


Cottlesloe beach in de winter

Joep maakt ondertussen lange dagen en is soms pas om 20u thuis, maar het werken bevalt nog steeds goed. Hij heeft op de daken gezelschap van kleurrijke papagaaien en soms bieden klanten tussendoor koffie aan (met soms zelfs een koekje!). Ook in het weekend is er werk aan de winkel en mag hij opdraven. Ja, hier wordt goed geld verdiend!Ook na het werk, wordt er nog gewerkt. Het avondentertainment bestaat deze week namelijk uit de klemmende voordeur (die bij sommigen fysiek geweld oproept). Waarschijnlijk is het vochtige weer de boosdoener. Als oplossing zagen Adam en Joep er op een avond een stuk af (met een glaasje whiskey binnen handbereik). Helaas mag het niet helpen. Toch maar een nieuwe deur kopen?

What else is on our mind?

• De auto start soms niet. Wellicht een probleempje met de startmotor...
• Het is winter en de huizen hebben hier geen centrale verwarming. Rillen geblazen dus voor koukleum Angélique en Joep heeft ´s morgens zelfs al moeten krabben!
• ...Wat doen we hier nog? Moeten we niet Australië gaan ontdekken?! En de zon opzoeken?

Van het dak afwaaien en tijdens een sollicitatie aftaaien



Ons logeeradres:
het huis van Adam en Fleur

Pieppiep, pieppiep. Het is 5u45 en de wekker gaat; tijd voor Joep om op te staan en aan de twee uur durende reis naar werk te beginnen. Helaas regent het regelmatig en omdat de monteurs dan van het dak af moeten, kan er maar één zonnepaneel gemonteerd worden (normaal wordt er gestreefd naar twee montages per dag). Angélique heeft thuis aan de laptop gezeten, zoekmachines aangezwengeld en flink wat sollicitaties uitgestuurd. ´s Avonds zetten we onze tanden in een malse kangaroo biefstuk; we hebben helaas nog geen kangaroo zien rondspringen, maar dit smaakt in ieder geval naar meer!

Adam´s Gym

De volgende dag gaat Joep weer aan het werk en Angélique slaat weer aan het solliciteren. Buiten het bezoek van de mierenman, die ´s middags even het huis komt behandelen, is de dag voor Angélique vrij saai. Het is lastig om erop uit te gaan, want het openbaar vervoer is niet erg praktisch. En omdat het regen- en stormachtig weer is, helpt een paraplu niet echt om droog te blijven. Eigenlijk heeft iedereen hier een auto en dat is niet voor niets. Dus we bellen ´s avonds flink rond om ook een vierwieler te vinden. Op zaterdag gaan we naar een shopping center om een nieuwe outfit te scoren voor Angélique, die maandag een gesprek heeft en ook gaan we naar twee auto´s kijken. Beiden zijn wel oké, maar we besluiten om nog even verder te kijken. Zondag regent en stormt het flink; geen weer om erop uit te trekken. Joep duikt nog wel even met Adam en zijn broertje Josh de garage in, die is ingericht als fitness ruimte. 

Joep aan het werk met de
Swan river op de achtergrond

Maandag klimt Joep weer de daken op en Angélique gaat in haar ´business attire´ naar de stad voor het sollicitatiegesprek. De baan betreft een Sales en Marketing functie, maar verder is het onbekend waar de functie inhoudelijk over gaat en wat het voor soort bedrijf is. Een search op internet levert niets op en telefonisch is medegedeeld dat ze in het gesprek meer zullen vertellen... Lekker vaag dus. Bij het bedrijf aangekomen, blijken er meer sollicitanten te zitten die ombeurten worden binnengeroepen. Ieder gesprek kan in de wachtkamer woord voor woord worden gevolgd, want de muren zijn flinterdun. De gesprekken gaan nergens over en er wordt met geen woord over het bedrijf of de functie gesproken. Iedereen wordt de hemel in geprezen en komt vol zelfvertrouwen naar buiten. Angélique is aan de beurt en een gelikte man-in-pak vraagt haar om iets over zichzelf te vertellen. 

Tussen de buien door
schijnt wel meteen de zon

Ze vraagt hem om eerst iets over het bedrijf en de functie te vertellen, omdat ze graag wil weten waar ze voor solliciteert. Man-in-pak begint een onsamenhangend en supersnel afgerateld verhaal over ´million dollar clients´ en vraagt of dit de vraag beantwoordt? Nee dus. Hij zegt dat ze in een volgend gesprek verder uitwijden over de functie, maar dat er nu geen tijd voor is. Angélique vind het allemaal te vaag en vertrouwt de boel niet, dus ze bedankt man-in-pak vriendelijk, geeft een hand en vertrekt. ´That´s the first time this happens´, zegt man-in-pak nog verbouwereerd.
´s Avonds eten we met Fleur en Adam in de wijk Mount Lawley bij Grill´d, waar ze tamelijk culinaire burgers maken. Jummie!

De volgende dag regent het weer pijpestelen. We hebben echt het verkeerde seizoen uitgekozen om naar Perth te komen (en zonnepanelen te gaan installeren!). Angélique solliciteert zich te pletter en Joep klimt dak op, dak af. Het werk bevalt gelukkig goed, ondanks de lange reistijd, en de collega´s zijn ook leuk; bijna iedereen werkt op een working-holiday visum. 

Onze tweede Mitsubishi deze reis!

Ondertussen blijven we naar een goede auto zoeken en de volgende dag is het raak. Een jonge Fransoos verkoopt zijn witte Toyota Pajero 4x4 Turbodiesel. Het beestje stamt uit 1988, maar ziet er nog goed uit. Na een korte onderhandeling, is de deal rond en kunnen we handen schudden. The ride is ours!

- De storm (tot 140 km/u!) heeft aardig wat schade aangericht. Zo´n 100.000 huishoudens zaten deze week zonder stroom (maar wij niet). Vrij uitzondelijk voor Perth!
- Winters weer is goed om spelletjes te spelen. Rummicub rules!
- Oh ja, het bedrijf waar Angélïque haar gesprek had, heet ´Global Syndicate´. Dit zegt eigenlijk al genoeg...

Van Hong Kong via Singapore naar Australië!

Afscheid Shane en Raphaele

Onze laatste dagen in Hong Kong eindigen we met nog een paar bourgondische afspraken. Zo koken we op onze laatste avonds voor Natsumi. Als toetje verrast zij ons met Okonomiyaki (Japanse pannekoeken)! Heel bijzonder en erg lekker. En we hebben nog een lunchafspraak met Raphaele en Shane, die willen ons hotpot laten proberen, maar we komen uiteindelijk terecht bij een Koreaan. Ook erg lekker! Daarna nemen we afscheid, met de belofte van Shane dat hij de volgende keer hotpot voor ons maakt. Deal!
 

Hoppen maar met die bus!

We springen snel de metro in, want het is tijd voor onze transfer vlucht naar Singapore. Als we hier landen, is het al laat. We vinden ons hostel –maken de snurkende receptionist wakker- en eten op straat nog een hapje voor we het bed in duiken. ´s Morgens zijn we vroege vogels, want we willen onze paar uurtjes in Singapore goed benutten. Het zijn sub-tropische temperaturen hier, met de bijbehorende buien. De vegetatie is ook sub-tropisch en zorgt voor een fris, groen straatbeeld, ondanks alle hoogbouw. 

Het gave Marina Bay Sands hotel

We vinden een hop-on, hop-off bus en worden in twee uurtjes tijd de stad door gereden langs alle highlights. Tijd voor hop-off´s hebben we helaas niet, dus die bewaren we voor een volgend bezoek. We eten nog een hapje in Chinatown en dan moeten we alweer richting luchthaven gaan.

Ook deze vlucht vliegt voorbij en voor we het weten landen we al in Perth. In de aankomsthal staat Fleur (oud-studiegenoot van Angélique) klaar om ons te begroeten. Erg leuk om haar na een jaar of vijf terug te zien! Ze woont nu al een paar jaar in Perth en bij haar en haar vriend Adam mogen we een tijdje logeren. We krijgen onze eigen slaapkamer en badkamer, dus we zijn heel blij met deze plotselinge luxe!
 

Straatartiest in Fremantle

Na een heerlijke nachtrust worden we wakker op een zonnige zondagmorgen. Fleur rijdt met ons naar een supermarkt, waar we nogal schrikken van de prijzen. Alles is bijna dubbel zo duur als in Nederland. We moeten snel proberen een baantje te vinden hier, anders gaat ons reisbudgetje heel snel slinken...! ´s Middags nemen we de trein naar het historische havenstadje Fremantle, waar we de Fremantle Market en de haven bezoeken. Erg relaxed is het hier; overal zitten mensen buiten op terrasjes te eten en te drinken. En de Fish & Chips is kakelvers. 

Zonsondergang Fremantle Beach

Het is wel weer even wennen om weer tussen zoveel blanken te zitten na al die tijd in Afrika en Azië. We vallen weer rustig terug in de anonimiteit.
We lopen bij een paar backpackers hostels binnen om op de prikborden te kijken naar auto´s en banen. Vooral de advertenties waar met dikke letters ´URGENT!´ op staat, inclusief de bijbehorende prijsverlagingen, zetten we even op de foto (sorry, Leon).


The way we like it!

Terug in High Wycombe, waar Fleur en Adam wonen, gaan we nog even aan de slag en mailen we onze CV´s naar Fleur, zodat ze die kan printen voor ons.
 Tijd voor job-hunting! We nemen de bus naar Perth en lopen alle hostels langs om de prikborden te scannen. Ook zoeken we het internet af naar vacatures, sturen verschillende mailtjes uit en bellen bedrijven naar aanleiding van hun vacatures. Op dag drie is het raak voor Joep. We nemen de benenwagen, de bus, de trein, de bus en weer de benenwagen en bijna twee uur later komen we aan op het bedrijventerrein waar we moeten zijn. Joep heeft een gesprek bij een bedrijf dat zonnepanelen op daken installeert. Twee uur later komt hij naar buiten; hij heeft de baan en kan de volgende dag beginnen! Yes! Om het te vieren, trakteren we onszelf op Fish & Chips!

Witte dolfijnen, schelpjes graven en lekker eten!



Ngong Ping

Na een rustig nachtje op ons kleine paradijsje ´Lo Kei Wan´ beach worden we ´s morgens door sterke zonnestralen weer uit de tent gelokt. Wat een hitte zo vroeg op de dag al! Het stomme is dat Angélique met deze temperaturen snipverkouden is van de airco die overal in Hong Kong op standje vries staat en de zon wekt flinke niesbuien op. We nemen de bus naar Ngong Ping. Hier vinden we een youth hostel in de bossen; we zijn de enige gasten. Ngong Ping blijkt een soort Disney dorp te zijn, waar alle winkels en eetgelegenheden om stipt 18u de deuren sluiten. 

Blikken huizen in Tai O

Toeristen komen hier voor een dagtripje om de Giant Buddha te zien en om mooie wandelingen te maken met uitzicht op de baai en een idylisch gelegen gevangenis. Wij doen er vrolijk aan mee, want verder is er niet veel te doen.
De volgende dag bezoeken we in de drukkende hitte het kleine vissersdorpje Tai O. Na een lekkere lunch (met een jummie soja-toetje!) lopen we naar de paalwoningen en de armzalige blikken huizen waarin veel locals wonen. Onvoorstelbaar. 

Chillen op Pui O Beach

Op de markt wordt veel gedroogde vis verkocht. En duur verkocht! Het ziet er in onze ogen niet zeer appetijtelijk uit, maar het zal toch een soort delicatesse zijn. Daarna gaan we op de pier witte dolfijnen spotten. Na een tijdje wachten, ziet Angélique er nog nèt een het water in plonzen. Cool! We vinden het tijd om zelf ook het water in te plonzen, dus we springen in de bus naar Pui O beach. Hier zetten we onze tent op bij een government camping die direct aan het strand ligt, van alle faciliteiten is voorzien (toiletten, douches, all-day bewaking, winkeltje...) en gratis is! Prachtig. 

Samen schelpjes graven

Na een middagje relaxen en zwemmen, gaan we nog lekker uiteten. Als we terug komen, staan er een paar koeien op het strand voor onze tent de bladeren van de boompjes te eten. Erg grappig! En overal zijn er nog mensen gezellig aan het BBQ´en.
 De volgende dag regent het ´s morgens en gaan we naar het dichtbijgelegen Mui Wo om te lunchen en boodschappen te doen. Als we terugkomen op de camping schijnt het zonnetje weer. 

Dikkertje Dap zoekt schelpjes

In het water leren we een groep jonge Hong Kong-nezen kennen. We drinken samen een biertje op het strand en gaan daarna fanatiek met hun schelpjes zoeken. Dit is een favoriete bezigheid van de Chinesen; jong en oud zit in het ondiepe water te graven. Als er geen schelpjes meer te vinden zijn, worden we uitgenodigd om bij hun te komen BBQ´en. 

Rooftop BBQ met HK vrienden

Ze hebben een appartement gehuurd (ze slapen met 6 mensen in een 2-persoons appartement!) en op het bijbehorende dakterras eten we een heerlijk maaltje met o.a. kippetje, worstjes, mais, champignons, varkensnek, lever, marshmallows, en natuurlijk de schelpjes. Het is erg gezellig en na de nodige biertjes stappen we om 01u30 weer in de taxi terug naar de camping.


Groepkiek op het strand

De volgende dag verruilen we het strand weer voor de stad en ontmoeten we in Tsing Yi (een klein eilandje tussen Hong Kong en Lantau Island) onze nieuwe Couchsurf-host; de Japanse Natsumi. Ze heeft een ruime flat op de 33e verdieping met een spectaculair uitzicht op de Hong Kong skyline. Natsumi is duidelijk trots op haar roots en samen eten we een hapje bij een Japanse fastfood keten!


Uitzicht vanuit flat Natsumi

De volgende dag gaan we de status van onze nieuwe paspoorten eens voorzichtig checken bij de Ambassade en wat blijkt: ze liggen al klaar! Meteen op internet een vlucht boeken dus... en het Working Holiday Visum voor Australië aanvragen, want dat wordt onze volgende bestemming! ´s Avonds trakteren we Natsumi op echte Hollandse kost: gehaktballen met aardappelen en rode kool. Met grote ogen kijkt ze naar de gehaktbal. Ze had nog nooit zo´n grote bal vlees gezien. En van rode kool had ze ook nog nooit gehoord. Gelukkig vindt ze het wel lekker!
 

Fietsen in New Territories

We vinden het tijd voor wat beweging en bezoeken de volgende dag Tai Po market. Hier eten we eerst een lekker maaltje in een foodcourt en daarna huren we een fietsje om langs de kust te fietsen. Het is hier vooral erg druk met slingerende Chinezen die niet kunnen fietsen; we zien zelfs zijwieltjes en bloedlippen voorbij komen. Het is grappig om te zien en het windje op de fiets is lekker. Als we ´s middags thuis komen, zien we dat ons visum al geregeld is. Handig, zo´n electronische aanvraag! 

Heerlijk goodbye dinner

´s Avonds hebben we een goodbye-dinner met onze Chinese vrienden van Pui O beach. Ze nemen ons mee naar de Night Market, waar we langs de fortune tellers lopen. Het verbaast ons hoeveel mensen zich de toekomst laten voorspellen! We eten local streetfood en ze verrassen ons met allemaal lokale gerechtjes. We proberen zelfs de kippepootjes, helden als we zijn. Aan het eind van de avond nemen we afscheid. Wij mogen niets betalen; het volgende rondje is voor ons, in Nederland!

Kungfu les en zwemmen in de Urban Jungle

Skyline Hong Kong

In Hong Kong aangekomen, zijn we direct onder de indruk van alle hoogbouw. Wat een stad! We belanden midden in het toeristen ghetto Tsim Sha Tsui in Kowloon, wat bekend staat om de ´goedkope´ mansions met zo´n 80 guesthouses. Het zijn allemaal flats, waarvan ieder kamertje door de eigenaar verhuurd wordt. Kortom: je betaalt dik geld voor een klein hok met een bed en zonder ramen. Voor we naar bed gaan, bezoeken we nog de Avenue of the Stars, waar we uitkijken op de Victoria Harbour. We hebben hier een prachtig uitzicht op de skyline van Hong Kong.

Mangotoetjes eten met Ping

De volgende ochtend bezoeken we de Ambassade om nieuwe paspoorten aan te vragen. Dit blijkt twee tot drie weken te duren. Best lang dus.
In Hong Kong hebben we ook weer toegang tot Facebook en zo komen we te weten dat onze vriendin Ping in Hong Kong is! De volgende avond hebben we een dinner-date in een ´foodcourt´, waar ze ons laat kennis maken met een paar nieuwe gerechten. Erg lekker! Voor het toetje brengt ze ons naar een toetjes restaurant waar ze creatief zijn met mango´s. Mango ijs, mango pudding, mango cake; mangolicious! 

Ritje met de tram door Central

Hierna nemen we de ferry naar Hong Kong Island en stappen hier in de authentieke stadstram die al sinds 1904 operationeel is. We bezoeken ook het hippe uitgaansgebied Soho waar alle expats samenkomen. Iedereen loopt er erg upper-class en high-fashion uit. Leuk mensenkijken dus, maar aangezien een biertje hier 8 Euro (!!) kost, besluiten we dat het verstandiger is om even bij de 7-Eleven langs te gaan...
De volgende dag regent het flink en houden we een lange koffie-leut sessie in een van de barretjes. Ook bezoeken we de Hong Kong Tourist Board om ons in te schrijven voor een paar gratis activiteiten. ´s Middags eten we bij Din Tai Fung. Dit restaurant heeft een Michelin ster gekregen (maar niet aangenomen, omdat ze bang waren dat het veel klanten zou afschrikken!) en staat bekend om de heerlijke Dim Sums. We hebben allemaal kleine gerechtjes geprobeerd, allemaal even lekker. Na het eten nemen we afscheid van Ping, die ons weer moet verlaten.


Couchsurfen in Hong Kong

Terug bij het hotel zien we dat de Couchsurf-bom die we hebben uitgestuurd zijn werk heeft gedaan en de volgende dag ontmoeten we onze hosts Raphaele en Shane tijdens de Hong Kong Yearly Kids Kungfu Competition. Shane is Kungfu leraar cq stuntman en zijn pupillen doen mee aan de wedstrijd; erg tof om alle Kungfu Kids in de weer te zien.

bakker Joep aan het werk

´s Middags piepen we er tussenuit voor onze gratis Cake Baking Course van de Tourist Office. We maken de befaamde Wife Cakes en na de les mogen we een zak gebak meenemen. Nice! ´s Avonds eten we met Shane en Raphaele en leren we ze wat beter kennen; het is een leuk stel.


Urban Jungle: Hong Kong Park

De volgende dag verkennen we het zuidelijke deel van Hong Kong Island en nemen een duik in de zee bij Stanley. Hier is het erg relaxed en er zijn veel surfers in het water. Daarna is het tijd voor onze gratis Tea Appreciation Course in Hong Kong Park. Wederom erg leuk (en lekker!). We lopen via de Botanical & Zoological Garden –waar ze erg bijzondere dieren hebben- en Central Market naar de 800-meter lange roltrap naar Soho. Deze blijkt uit heel veel losse roltrappen te bestaan, dus is niet zo indrukwekkend als we dachten... ´s Avonds krijgen we Kungfu-les van Shane; we mogen deelnemen aan zijn klasje in Victoria Park. Erg cool en het resulteert tevens in een flinke portie spierpijn de volgende dagen! 

10.000 buddha´s

De volgende dag bezoeken we Raphaele op de Universiteit (ze is lerares Frans). Hier luisteren we naar een Mexicaanse professor die een (saaie) lezing geeft over de Maya´s en de omstreden theorie van het einde van de wereld in 2012. Hierna bezoeken we 10.000 Buddhas, waar we al traplopend langs heel veel gekke-bekken trekkende buddha´s lopen. ´s Avonds koken we een lekker maaltje voor onze hosts om ze te bedanken voor hun gastvrijheid.


Ons privé strandje op Lantau Island

Na onze rituele Mc Donalds koffie, nemen we de volgende ochtend de metro naar Lantau Island. Het zonnetje schijnt en we vinden een prachtig privé strandje. Om hier te komen, moeten we een half uur door een semi-jungle met spinnen en vlinders lopen, maar dan komen we uit op een klein, verrassend paradijsje. Wat een contrast met de stad! We zwemmen lekker in de zee en verbranden daarna op het strand. ´s Avonds rent Joep op en neer naar het dorpje om eten te halen; dit peuzelen we daarna op voor ons tentje bij het kampvuur. Dus dit is ook Hong Kong? Genieten!

Meer foto´s Hong Kong

English Corners en een plotselinge vlucht uit China



Boer op het land aan het werk

Vanaf Guilin nemen we de bus naar Yangshuo. Overal om ons heen rijzen groene karststeenheuvels op. Nog nooit hebben we zo´n bijzonder landschap gezien. Bij de Englisch Academy aangekomen, worden we meteen wegwijs gemaakt door twee Nederlandse scholieren die hier twee weken hebben doorgebracht en we krijgen onze eigen kamer in een studentendormetory. Na een kennismaking met de leraren en de andere vrijwilligers (waaronder onze Engelse vrienden, Laura en John), maken we een verkenningsrondje in Yangshuo en ´s avonds gaan we met dezelfde groep wat drinken. Het begint met een biertje bij de rivier en eindigt ergens bij een dakterraskroeg. Erg leuk allemaal. 

Ja, het is warm in Guilin.

De volgende dag besluiten we om na het ontbijt fietsen te huren en samen met John, Laura en nog wat andere studenten gaan we op pad. 

De Chinezen bambooraften er op los

De studenten weten mooie landweggetjes die langs de Li rivier leiden en we zien de Chinese toeristen met supersoakers op bamboe rafts van de rivier afdrijven. Na het fietsen eten we een pizzaatje en duiken nog even de kroeg in. Hier ontmoeten we Craig, een Canadees die lesgeeft op de school. Hij is ook een klimmer, dus we spreken af dat hij ons de volgende dag wat leuke routes laat zien. Guilin is een waar klimmersparadijs met alle bergen, dus dit is voor ons een must.


Joep aan de klim bij de
Chicken Cave

Helaas regent het de hele volgende dag, maar geen nood; er is een grot waarin we kunnen klimmen! De zogenoemde ¨Chicken Cave¨. We leven ons hier uit op een aantal routes gegradeerd van 5b tot 6b. Ook hangt Joep nog een toprope uit voor een 6c. De mega overhang in deze route blijkt echter te hoog gegrepen na zeven maanden van weinig klimmen. Toch fijn om weer eens even aan de rots gevoeld te hebben. En Craig was aangenaam gezelschap met zijn goede klimervaring en sterke verhalen (waar of niet), dus we hebben ons goed geamuseerd.
 

De vrijwilligers!

Op maandag maken we ons ´s middags een uurtje nuttig op de school met het bellen van oud-studenten. We moeten ze een paar vragen stellen over hoe hun de opleiding vonden en of ze geïnteresseerd zijn in een vervolg. Grappige telefoongesprekjes. Sommige slimmerikken vragen zelfs meteen ons Skype adres, zodat ze af en toe Engels kunnen babbelen. Helaas regent het weer, dus daarna gaan we met wat studenten en John en Laura koffie drinken (en een gruwelijk lekkere Snickers-milkshake naar binnen slurpen!) ´s Avonds hebben we onze eerste English Corner; we krijgen allemaal een eigen klasje van 4 tot 10 personen om twee uur mee te babbelen. We weten niet goed wat we ervan moeten verwachten, maar de tijd vliegt om. Het maakt niet uit waar de twee uur mee gevuld worden, als er maar Engels wordt gesproken. 

English Corner klasje van Angélique

Joep´s groep wil een spelletje doen; iedereen schrijft een vraag op en deze worden vervolgens verloot en iedereen moet eerlijk antwoord geven (de meest choquerende vraag was ¨Did you have a one-night stand in Yangshuo¨. Rara, wat het antwoord was...). Bij Angélique was onze reis, werk en cultuurverschillen een grote hit. 

Bambooraft in de Li rivier

Op onze laatste dag in Yangshuo hebben we weer fietsen gehuurd en zijn we ´s middags nog wat gaan rondtouren in deze prachtige omgeving. ´s Avonds is het weer tijd voor een English Corner. We krijgen ieder weer een ander groepje en ook nu zijn de twee uur zó om. Een jong, Zwitsers stel is ook bij de school gearriveerd en na de les horen we dat ze per ligfiets vanuit Zwitserland naar China zijn gereist, met hier en daar een bootovertocht en wat busritjes. Natuurlijk testen we de übercoole retro ligfietsen evenuit. Het is even wennen in de bochtjes, maar het gaat best lekker eigenlijk!


Mannen in blote borst aan het bier.
Lekker.

Tijd voor visum- en paspoort zaken. De volgende dag vertrekken we hiervoor per bus naar Guangzhou. In ons hostel komen we de Franse Camille tegen. Met haar gaan we ´s avonds wat eten en drinken in wat streetfood toko´s. Erg gezellig. 

Nieuwsgierig aapje in de trein

Een van onze plannen in Guangzhou was het aanvragen van een nieuw paspoort. Na heel wat gezoek vinden we de volgende morgen eindelijk de wolkenkrabber waarin de Nederlandse ambassade verstopt zit. Helaas vertelt de receptioniste ons dat de ambassade gesloten is wegens een feestdag. Wij geloofden er niets van, want welke feestdag is er immers op 17 mei? Hmm. Hemelvaartdag dus, dit zien we bij nader onderzoek op internet... We taaien dus maar weer af. We moeten ook ons China visum verlengen bij het PSB, dus even later staan we daar op de stoep. Een paar loketten later blijkt dat we geen verlenging kunden aanvragen, omdat er in Angélique ´s noodpaspoort geen lege pagina´s meer zijn. Aangezien ons visum morgen verloopt, moeten we snel een Plan B verzinnen. Hongkong lijkt de beste oplossing te zijn; dichtbij en visum-vrij (dit rijmt!). Nog dezelfde avond stappen we in de hogesnelheidstrein om naar Hong Kong te ´vluchten´...!